Өлең, жыр, ақындар

Әйелдің монологы

  • 30.03.2018
  • 0
  • 1
  • 36485
Сенің от құшағыңда
дүниені ұмытып талқысыдым.
Жүрегімді өртеді жан ыстығың.
Мынау байтақ әлемде тек екеуміз
жүргендейміз айналып ғарышты мың.
Көзімді ашсам шырын сәт көзден ұшып
кететіндей жанарды тарс жұмдым.
Сен аймалап алқындың,
одан сайын есімді шығардың да,
мен балқыдым көміліп қылаң нұрға.
Жақсы сөздің барлығын саған айттым,
ішімнен бе, әлде үн шығардым ба…
Сен жанымда жүрдің де
жанарымды толтырдың жылылыққа
(жан жылуын балар ем ұлылыққа).
Тәттілігін сезіндім бұл өмірдің,
әр күніне тоймадым құнығып та.
Қайырымды да боп кеттім. Қатыгез жан
дірілдеген жүрекпен сыр ұғып па?!
Бірақ өзің айныдың.
Ұмыттың да жастықтың жұмақ күнін,
сен мысқылдап, мен болсам жылап тұрдым.
Өмір деген бұрқанған дарияға
бұрымымнан ұстап ап лақтырдың.
Сонда ғана есейіп, бұл жалғанда
бәрі алдамшы екенін бір-ақ білдім.
Сенің от құшағыңда
ардан аттап, қалдырдым пәктігімді,
ләззатқа батырған ақ түнімді.
Айырдым мен аяусыз енді кимес
ақ көйлекті тігілген сәтті күнгі…
…Мен күнәкар емеспін ар алдында,
құдайың да кешеді тап мұнымды.



Пікірлер (1)

Кәусар

Оте әдемі маналог

Пікір қалдырыңыз

Күйзелу

  • 0
  • 0

Қадіріңді білмес ортада
қасірет екен күн кешу,
қыжылдар толып қолқаға,
күлімдеген болып тілдесу.

Толық

Буырқанып жақпарлы жарды басып

  • 0
  • 0

Буырқанып жақпарлы жарды басып,
талқан қылып тастарды
қарғып, асып
тентек өзен барады

Толық

Туғандай дүниенің нұр шақтары

  • 0
  • 0

Туғандай
дүниенің нұр шақтары,
ән кетті
Атыраудан шырқап тағы!

Толық

Қарап көріңіз