Өлең, жыр, ақындар

Бұл үйдің барлық халқы нық

  • 30.03.2018
  • 0
  • 0
  • 3104
Бұл үйдің барлық халқы нық,
шетінен тұлға шіренген.
Қамдарын ойлап шарқ ұрып,
шырылдап жалғыз жүрем мен.
Оларша: самғар қанатын
құстаймын, ой мен қайғым кем.
Бәріне бәрін табатын
сарқылмас байлықтаймын мен.
Алдырып бойды кірбіңге
мұңайдым ба әлде өткенге,
болмаса жылап-күлдім бе –
ешкімнің ісі жоқ менде.
Басқаның түн мен таңы да
көлеңке қашар жап-жарық,
мен болсам – шыбын жаныма
іздеймін медет қарманып.
Жүргендей жұрттан шет қалып,
түскенше бүйтіп сарсаңға,
бас ауған жақты бетке алып
шығандап кетіп қалсам ба…
Үйім де жаттай, мұңданам
қызықпай шапан-шенге де.
Жоқ, әлде, жанды шырмаған
қырсықтың бәрі менде ме?..



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қашан шықты бұл өзі тірілерді

  • 0
  • 0

Қашан шықты бұл өзі тірілерді
түк елемей,өлгенді қадірлеген?
Ішіседі адамдар, бүгіледі.
сонсоң жерге енеді жалын денең.

Толық

Ойларым менің – тамырын жайған гүл шыбық

  • 0
  • 0

Ойларым менің – тамырын жайған гүл шыбық,
талпынар күнде сәулелі нұрға ұмсынып.
Тірлікке бейуақ шырылдап келген сәбидей,
қалайды жаны тұрғанын мәңгі күн шығып.

Толық

Жыр оқы деп қолқалап қоймадыңдар

  • 0
  • 0

Жыр оқы деп қолқалап қоймадыңдар,
жарқылдауға шамам жоқ, бойда мұң бар.
Мені құрмет тұтқаның үнімді емес,
жырларымды оқы да, ойларымды ал,

Толық

Қарап көріңіз