Өлең, жыр, ақындар

Өзіңе

  • 09.09.2018
  • 0
  • 0
  • 3486
Желге ырғалып үлбіреген
бейне жаздың гүліндей.
Сезесің бе, жастығыңды барады өтіп білінбей.
Күндер тез-ақ асығады,
жылдар жылжып артынан,
Ақ қайыңдар ырғалады таңға көзі ілінбей.
Толқындар көп айналамда,
төземін мен бәріне,
Дауыл ұйтқып құтырады мініп кейде кәріне.
Қалжыраған түн саябыр,
демалады ақырын,
Бақта бұлбұл ұйытады "сиқыры" мол әніне.
Шертші, шертші домбыраңды,
келер одан сыр ұтқым,
Көп-ақ еді айтарым да, келмеді рас шын ұққың.
Ұнатушы ем жаз әлпетті жайдары сол қалпыңды,
Қыс мінезі қалыптасты,
кешір құрбым, суықпын...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Үнсіз ылғи қарайлап

  • 0
  • 0

Айнадай беті жалтырап,
Алысып ойнап айменен.
Жапырақ жүр қалтырап,
Толқында жүзіп жайменен.

Толық

Сағыныш тамшылары

  • 0
  • 0

Көп–ау жандар арманына жетпеген де, жеткен де
Өмір құшқан ақын жаны лапылдаған от кейде.
Гүл атқызам ақ арманды көктеменің өзіндей,
Өр теңіздің өзі берген тасқыны бар тек менде.

Толық

Тарту

  • 0
  • 0

Құлағында жігітше ойнап дөненнің,
Қос ат алып, Қабе-ау, қайда жөнелдің.
Тау тұлғаңмен балаға ұқсап жеткенде,
Ықыласқа шын көңілден кенелдім.

Толық

Қарап көріңіз