Өлең, жыр, ақындар

Тағдыр жоқ

  • 30.09.2021
  • 0
  • 0
  • 825
Қызықтап аз ғұмырды көрдік елес,
Тағдыр жоқ ат арымас, ер жүдемес.
Жалғыз-ақ жүрген сайын қылаң ұрған,
Уақыттың сақал-шашы селдіремес.
Дидары думандатқан әз ортаны,
Адамның жаны тозбас, тозар тәні.
Ауласы қоқыстанса дүниенің,
Алласы мезгіл-мезгіл тазартады.
Өзгермей өмір салты сол баяғы,
Жапырақ жылда көктеп, сарғаяды.
Көн қатса қалыбына қайта барып,
Тәңірге пенде байғұс қол жаяды.
Бірақ та бара бермес ол да ұзаққа,
Түскенше адам әлек жан тұзаққа.
Жалғаннан жортып өтер бір жолаушы,
Ер салып үміт деген жалғыз атқа...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Өліара

  • 0
  • 0

Қайдасың сен, дірілдеген аппақ сүттей ай нұры,
Алтын сәулең неге аспанның аясынан айныды?
Кең жаһанға шырақ жаққан ажарыңнан адасып,
Қараңғылық құшағында қалған дүние қайғылы.

Толық

Туғанша ақырзаман

  • 0
  • 0

Жетпеппін қадіріне көп күндердің,
Өтінде қаңғалақтап өткір желдің.
Қураған жапырақтай жаным күйді,
Шарпылып жалынына от тілдердің.

Толық

Серпіл, аға!

  • 0
  • 0

Егіліп жылай берме, серпіл, аға,
Жылаумен көздің жасы сарқыла ма?
Ақыны Алатаудай күңіренсе,
Қайыспай қабырғасы ел тұра ма?

Толық

Қарап көріңіз