Өлең, жыр, ақындар

Серік Томановқа

  • 15.03.2019
  • 0
  • 0
  • 1736
Мұқаңдар жоқ Абайлардың соңында
Кеткен мәңгі қаламымен қолында.
Тағдыр бақтың бұйыртпады бірін де
Сені де, Аға, көре алмадым тіріңде.
Көре алмадым шабыттанған кезіңді
Ақ параққа ақтарылған сезімді.
Мен білмедім, сені мұңның құшқанын
Тіршіліктің тарықтырған тұстарын.
Мен білмедім, алдамшы үміт малданып
Сенің оған күн кешкенің жалданып.
Бәлкім, солай бақытың да кешігіп
Сен асығып жаптың өмір есігін.
Өкпелемей бес күн жалған фәниге
Бірді әкетіп, бірді әкелер әр үйге.
Сен жырың оқылғанда ұйып таң
Түн жымияр өр күлкімен миықтан.
Сен кеткенмен дүние өзгермеді
Қала, дала, жұрт аман – өз көргенің.
Ақындар жүр алысып сезімменен
Ал, арулар жоқты аңсап көз ілмеген.
Тірісінде мұңдарды өріп кілең
«Тағдырынан алданған дерсіз бір мен».
Өлеңіңді көзіңдей көріп жүрем,
Кешір, аға, өмірді сенсіз күлген.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жағасында теңіздің жылап тұрмын

  • 0
  • 0

Жағасында теңіздің жылап тұрмын,
Қиылмаған некесі қалындықтай.
Көзден шаттық бұл күнде жырақ сырғып,
Би билеп жүр толқындар халімді ұқпай.

Толық

Өмірімді ойран етіп

  • 0
  • 0

Өмірімді ойран етіп,
Көңіліңнен сайран кетіп
Сені сүйгенім үшін,
Мені сүйгенің үшін

Толық

Алматы, кешір, таң мен кештерімді

  • 0
  • 0

Алматы, кешір, таң мен кештерімді,
Өткізген сенен жырақ.
Білмеймін, не істерімді?
Кеш күлген арманыма кеудем –тұрақ.

Толық

Қарап көріңіз