Өлең, жыр, ақындар

Серік Томановқа

  • 15.03.2019
  • 0
  • 0
  • 2208
Мұқаңдар жоқ Абайлардың соңында
Кеткен мәңгі қаламымен қолында.
Тағдыр бақтың бұйыртпады бірін де
Сені де, Аға, көре алмадым тіріңде.
Көре алмадым шабыттанған кезіңді
Ақ параққа ақтарылған сезімді.
Мен білмедім, сені мұңның құшқанын
Тіршіліктің тарықтырған тұстарын.
Мен білмедім, алдамшы үміт малданып
Сенің оған күн кешкенің жалданып.
Бәлкім, солай бақытың да кешігіп
Сен асығып жаптың өмір есігін.
Өкпелемей бес күн жалған фәниге
Бірді әкетіп, бірді әкелер әр үйге.
Сен жырың оқылғанда ұйып таң
Түн жымияр өр күлкімен миықтан.
Сен кеткенмен дүние өзгермеді
Қала, дала, жұрт аман – өз көргенің.
Ақындар жүр алысып сезімменен
Ал, арулар жоқты аңсап көз ілмеген.
Тірісінде мұңдарды өріп кілең
«Тағдырынан алданған дерсіз бір мен».
Өлеңіңді көзіңдей көріп жүрем,
Кешір, аға, өмірді сенсіз күлген.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Мен сені сүйіп өтем

  • 0
  • 0

Өмір үшін үміт пен арман керек,
Сенім болса жұмаққа бақсы апарар.
Кейде ұрсып, кей кезде қалған жебеп,
Кешіріңдер әз аға, жақсы апалар.

Толық

Бойымда байырғы аза мұң

  • 0
  • 0

Бойымда байырғы аза мұң,
Ақымақ хаттарды несіне жазамын?
Өзіңе кезігіп,
Сезімге күң болдым

Толық

Жолыңды тосудан жалықтым

  • 0
  • 0

Жолыңды тосудан жалықтым,
Менде енді үміт те өледі.
Қалың ел бәріне қанық-ты,
Жоқ бірақ көмегі.

Толық

Қарап көріңіз