Өлең, жыр, ақындар

Әбжан Шортанбаев

  • 21.03.2019
  • 0
  • 0
  • 1256
Өңі жұқа, қағылез қартайса да,
Қайрат - күші жастағы ортайса да.
Ұзақ ойдан қояды арыла алмай,
Отырса да, жүрсе де, жантайса да.
Ұнатпайды ол шашылып төгілгенді,
Ұнатпайды ол жалпая семіргенді.
Күнде ертемен жүгіріп алқынғанша,
Көтеріп те қояды темірлерді.
Бала жастан сүймейтін жеңілгенді,
Қағып–сілкіп тастайтын жеңілдерді,
Шыңырау шақта түбінде жел соқтырып,
Қопаратын тас қара көмір - кенді.
Естен оңай шыға ма өткен жылдар, -
Терең шахта, тіркескен көмір шыңдар.
Сол шыңдардан аулаққа алыстатып,
Алып бара жатыр-ау мезгіл мұңдар!
Қартайған соң қайтадан қайрылмайсың,
Алды-артыңды қалай бір ойланбайсың,
Ойсыз қалсаң қоңылтақ ол да ыңғайсыз,
Жарты жолда тоналып қалғандайсың...
Әбжан бір сәт тынығып алады.да,
Ойдан қашып оңаша қалады да,
Етек-жеңін түрініп су себеді,
Балалардың ойнайтын алаңына.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Кел, жылдарым

  • 0
  • 0

Жұлдызы бар, жүрегімнің сөнбейтін,
Арманы бар жұлдызымның - өлмейтін,
Шақырады мені ілгері қашан да.
Жұтып болған жоқпын өмір шырынын,

Толық

Шабыт

  • 0
  • 0

Кеудем бір жанартаудай күркіресе
Көңілімнен ыстық жаңбыр сіркіресе,
Қайнаған қара құйын бұлт боламын,
Ойымда ойнайды ұйтқып от бораным.

Толық

Адам

  • 0
  • 0

Бала едім мен ол күндері
Қарным ашса жылайтұғын,
Жылап тамақ сұрайтұғын
Әйтсе де мен ұмытпаппын,

Толық

Қарап көріңіз