Өлең, жыр, ақындар

Әбжан Шортанбаев

  • 21.03.2019
  • 0
  • 0
  • 1457
Өңі жұқа, қағылез қартайса да,
Қайрат - күші жастағы ортайса да.
Ұзақ ойдан қояды арыла алмай,
Отырса да, жүрсе де, жантайса да.
Ұнатпайды ол шашылып төгілгенді,
Ұнатпайды ол жалпая семіргенді.
Күнде ертемен жүгіріп алқынғанша,
Көтеріп те қояды темірлерді.
Бала жастан сүймейтін жеңілгенді,
Қағып–сілкіп тастайтын жеңілдерді,
Шыңырау шақта түбінде жел соқтырып,
Қопаратын тас қара көмір - кенді.
Естен оңай шыға ма өткен жылдар, -
Терең шахта, тіркескен көмір шыңдар.
Сол шыңдардан аулаққа алыстатып,
Алып бара жатыр-ау мезгіл мұңдар!
Қартайған соң қайтадан қайрылмайсың,
Алды-артыңды қалай бір ойланбайсың,
Ойсыз қалсаң қоңылтақ ол да ыңғайсыз,
Жарты жолда тоналып қалғандайсың...
Әбжан бір сәт тынығып алады.да,
Ойдан қашып оңаша қалады да,
Етек-жеңін түрініп су себеді,
Балалардың ойнайтын алаңына.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Уәде

  • 0
  • 0

Отанның жасы елуде,
Асады жүзден, мыңнан да.
Қараймыз күліп алдағы
Жұлдызды жарық жылдарға.

Толық

Мен сендердің біріңнен кем емеспін

  • 0
  • 0

Қандай еді сыңғырлаған дауысым,
Жаңғыртатын ормандар мен тау ішін,
Қыздар сонда қуана маған қарайтын,
Шоқ шашыратқан от көздерін қадайтын.

Толық

Біз де иеміз басымызды

  • 0
  • 0

Отан еді ең сүйікті анасы,
Отан еді махаббаты, жүрегі.
Сол қасиеті демеп бойын,
Жалтылдатып ұшқыр ойын,

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар