Өлең, жыр, ақындар

Паж немесе он бес жас

  • 16.04.2019
  • 0
  • 0
  • 1384
Жақында мен он бес жасқа шығамын,
Сол шат күнге жете ала ма шыдамым?
Ол күн мені әрі асырып тастамақ!
Жұрт ішінен ала бөліп ешкім де,
Көрсете алмас енді бөтен қас-қабақ.
Бала емеспін бүлдіршіндей бір күнгі,
Сылап-сипап ширатамын мұртымды.
Салмақтымын шалдай енді тісі жоқ,
Естисің бе еркін, қатал даусымды,
Енді мені кері итерер кісі жоқ.
Жаратады қыздар. Ұяң түрім бар,
Сол қыздардың арасында бірі бар,
Жанарында жатыр қайғы тығылып,
Жүзінен де байқалмайды жылылық,
Өмірде де артық маған сыры бар.
Тіл қата алмас ешкім жетіп батылы,
Таң қалдырды мені оның ақылы.
Адуынды қызғаншақ олкеремет,
Тәкаппар жан басқалардан бір бөлек,
Сөйлеседі жалғыз ғана мені елеп.
Айтты маған кеште апшымды қуырып,
Сертін байлап, ашуыңа тығылып.
Оңды-солды қарасаң тек бұрылып,
Өз қолынан беретінін у құйып,
Махаббаты қандай оның тым биік!
Шөл далаға әзір бірге кетуге,
Жұрт қарғысын таптап тәрік етуге.
Тәңірімдей тірлік берген денеме,
Севиль графинямды білгілерің келе ме?
Жоқ! Есіміне паш етейін мен неге!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Өшпес даңқ

  • 0
  • 0

Бір үй тұр әсем, биіктен қарап,
Терезе алды шалқыған теңіз.
Сақшыдай көзін алысқа қадап,
Қаз-қатар ағаш қоршаған тегіс.

Толық

Октябрь құрдасы

  • 0
  • 0

І
Жетпеген желмаямен жайлы орынға,
Кім білсін, жатыр бабам қай қорымда.
Жатыр ма әлде Сейхун жағасында,

Толық

Табиғатпен туыстық

  • 0
  • 0

Келіп қалдым Баянға дәм-тұз айдап,
Таңертеңнен жүрегім тау-құзда ойнап,
Толқынына шомылып, құмында аунап,
Жасыбайды жатырмын жалғыз жайлап.

Толық

Қарап көріңіз