Автобус
Бара жатқан тізіліп,
Автобусқа қызығып,
Дейді тұрып баласы:
– Әке, әке, қарашы,
Ойнайық деп жасырынбақ,
Інім сұрап қоймады.
Сөйтті-дағы ақырындап,
Тығылуды ойлады.
Балапан бір күн Қоразға келіп,
Отырды біраз сұрақтар беріп:
«Өмір деген не? Білмедім соны,
Қай жерде оның басы мен соңы?»
Болғаннан соң тазалап,
Сыпырғыны мазалап,
Еден тұрып бір күні,
Ақыл айтты күлкілі:
Ағам өтсе, қалайда,
Мен де өтем деп секірдім.
Секіргенмен не пайда?
Құлап қалып, өкіндім.
Өмірдің алып берген үлесін,
Тәңірден артық сұрамай.
Жүргенде бейбақ келесің несін?
Жарты жүрегімді құрамай.
Тұр орныңнан, қарағым,
Тұршы, Болат, – десек те,
«Ауырды», – деп тамағым,
Жатып алды төсекте.
Ахметтің үйінде
Ойыншықтар есепсіз.
Ұстатпайды бірін де,
Ойнайықшы десек біз.
«Пышақпенен ойнама,
Ақылға кел, қой, бала», –
Десе де әжем, қоймадым,
Пышақпенен ойнадым.
Ауылға келсе атты адам,
Тұп-тура соған беттейді.
Сол үшін ұзап қақпадан,
Сол үшін Болат кетпейді.
Қараңыздар ізетпен қыз бала деп,
бұлданбаймын мен бірақ сыздана кеп.
Азаматсып топтарда билік құрып,
сыйлағанға масайрап бұзбан әдеп.
Ажарлы біреу көрсең, “ғашықпын” деп,
соны бір қаратуға асықтың кеп.
Сеніммен ол жүрегін ұсынғанда,
таптадың, жан жігерін жасыттың бек.
Жақсы адамды қадірлеуге
көңіл жетпей, ой жетпей,
итереміз жанын жеуге,
толқын жеген көйлектей.
Тағы да көктем келді,
бал сезімдерге, сал сезімдерге ұран сап,
өткінші ғұмырдай қылықтары мол бұлаң шақ!
Көн көңілдер де теңіз боп көлкіп кетіпті-ау
Бойыңды жастай түзедің –
қылықты, сәнді қыз едің,
жаныңа, сұлу көркіңе
ұмтылып өткен жүз ерін.
Көрмеген бұрын кісің бе ем,
қадалды неге жанарың?
Көп жанның мынау ішінен
көз алмай неге қарадың?!
Көңілім өлең сиқырын жүр аңғармай:
өмір кешіп, қалғандай шырақ жанбай
отырамын жабырқап, жүдеп көңіл,
мұң, ыза, наз жиналып жүрекке кіл.
Асыр сап өстім ерке көк теңізде,
Жап - жас қыз – балықшы! – деп, сөкпеңіз де!
Алыссақ асау толқын құшағында,
ерігіп жүргеміз жоқ текке біз де.
Басымды айналдырды-ау мұң аптабы,
еніп ем тәтті қиял құшағына.
Жаныма жақындамай жырақтады
арманым ақ сағымға ұсады да.
Кеудеңмен көтерсең де нелер жүкті,
қыңбайсың, паш етесің тек ерлікті.
Мен де бір тылсымдарға бет алып ем –
бер маған өзіңе тән тереңдікті!
Сыбырлай сүйіп самал жел,
толқытты жанды несіне?
Жұпарын шашып көгал бел
шақырды кімді төсіне?
Тебіреніп жүрегіңнен жыр арнадың,
көп мезгіл жылылығын ұға алмадым.
Мен саған үміт артар сөз бермедім,
сонда да ынтық болдың, өзгермедің.
Жапырақтар көктемде
Бейне бір шат балақан.
Қарап өткен-кеткенге,
Шапаттайды алақан.
- Джон Максвелл
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі