Ай туралы толғау
Тақ болған күллі дүние әлеміне,
Еркесі жұлдыздың да, әуенің де,
Тәңірі арулықтың, Ай сұлуым,
Тағы да көрік бердің елеңіме.
Тақ болған күллі дүние әлеміне,
Еркесі жұлдыздың да, әуенің де,
Тәңірі арулықтың, Ай сұлуым,
Тағы да көрік бердің елеңіме.
Келіңдер, кең далама, достар тағы,
Ән-жырдың халқымыздың қостар жаны.
Жайылар алдарыңа кең құшақпен,
Даланың дәнге толы дастарқаны.
— Шырағым қызметің не, бастықпысың?
— Жоқ, ақсақал, өлеңшімін.
Жоқ, бастық емеспін мен,
Өлеңшімін!
Қос кептер күнде қонады,
Ауламды менің кең көріп.
Ауламның солар қонағы,
Сыйлаймын ылғи жем беріп.
Бір көршім бар — тұйық кәрі мұғалім,
Бір көршім бар — сыпайы әйел дәрігер.
Таңданамын мінезіне бұлардың,
Сөзге сараң, бірақ ылғи әбігер.
Сипайды шал қырау басқан сақалын
Ақсақал деп шығарған сол атағын.
Жас балалар мәз-мереке қасында,
Қызығады тұлғасына атаның.
Ұйқы рақат десек те,
Көңілсіз жолдай түн маған.
Жатып әрең төсекте,
Атқанда таң қуанам!
Көтеріп құз қайғыны тастар едім,
Болмаса құздан биік басқан өрің!
Әлемге қазақ даусын таратып сен,
Далама даңқ берген асқар едің.
Теңбіл бетін айға тосып шымырлап,
Теңіз жатты. Жел жүгірді сыр ұрлап.
Ал жағада таулар тұйық тұр мүлгіп,
Сыртында тек сыбыр қаққан шырын бақ.
Ағайынды қоңыр қаз,
Айдында жүзсе, тамаша!
Сондай-ақ бізге өмір — жаз,
Гүліндей өстік жараса.
Жасырғандай құпия сыр ұясын,
Үнсіз ғана жаутаңдап жымиясың.
Бүккен сырдай ұрланып күндер өтер,
Бұл шағыңда несіне бұйығасың?
Ташкент бардым таңырқап,
Тамашасын көрдім мен.
Шадыман жұрт ән шырқап,
Гүл төгілген төрінен.
Сендердікі — шексіз дарқан атырап,
Сендердікі гүлдер мен жас жапырақ.
Сендердікі — ән шырқаған бұлбұл мен
Алтын күн де нұры түскен шашырап.
Қарап бурыл шашыма,
Алқынба деп асыға
Тақпа, досым, сын маған.
Өйткені бұл ғасырда
Томаға киген тау бүркіт
Қадайды көзін құздарға.
Сонда бір шыңды жаңғыртып
Саңқылдап ұшқан мұз-қарда.
Өлеңнің Алатаудай алыбысың,
Далаңа жаршы болды жалын-күшің,
Өнеге бердің бізге сермелуге
Семсердей сырлы сөзбен халық үшін.
Алтын дәнді вагондарға күй еріп,
Келді міне, өлең-жырлар тиеліп.
Асқан дана астанаға дастан ала,
Жарты жаһан жерімізді игеріп.
Сыр бойында, жағада,
Ағынға көп қарадым,
Толқын сөйлеп, аға ма,
Көкке түйіп қабағын.
Шуағындай балғын бөбек жазымның
Сағындым мен Тәттімбеттің жазығын.
Саумал көлдің қамыстарын сырнай ғып,
Өстім сонда естіп аққу, қаз үнін.
Атқанша бір таң анық,
Асыға ойлап жатамын,
Бүгін қандай жаңалық
Тапты екен деп Отаным.
Сағынысып көрісемін сенімен,
Сеніменен жасамақпын серуен.
Зор Москва көшесінде шалқып бір,
Жалындауға поэзия лебімен.
Жаңа бір жылдың алдында,
Ақпанда тудым мен өзім.
Аяздың зілі қалды ма,
Қыраулы болды мінезім.
Құйылса құрыш сөзден құз қаланып,
Толқыса теңеулерден теңіз терең,
Ұйқастар ормандарды қозғап ағып,
Ырғақтар жарысса тез поезбенен,—
Сонырқап қаз оралмай ма,
Балапан боп өскен көлге?
Келдім мен де орақ айда,
Балалығым көшкен белге.
Тыңда, бөбек, жырымды,
Бұл бір аңыз бүгінгі.
Ертегі ме, бұл рас па?—
Түсін, жырмен сырлас та!
Қуырылған жалын атып,
Құла жапан құм өрінен
Келе жатыр дауылдатып,
Машиналы бір керуен.
Аққан бір жыр екен деп тау бұлағын,
Тағы да өлеңдетіп жаңғырамын.
Келгенде Асан ата маңайыңа,
Сен неге мұнарлы тау, маңырадың?
«Күй шертіп күллі жұрттың жүрегінде,
Ағылсын өзендердей жыр өмірге!»
Толғадық сол бір күйді, сырласқанда,
Аясы айдындай кең Кремльде.
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
-
- Архимед
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі