Кефир мен айран
Жазда бардық жайлауға,
Көрмесеңдер арманда.
Көмектестік әженің,
Бұзауларын байлауға.
Жазда бардық жайлауға,
Көрмесеңдер арманда.
Көмектестік әженің,
Бұзауларын байлауға.
Үлкен деген бір нәрсенің аумағы,
(Үлкен өзен көз жеткісіз арналы,)
«Арманым көп» дейді қазақ қашаннан,
Үлкен болмас адамдардың арманы.
Кең даламның мол әлі,
Қасқыр, түлкі, қояны,
Оны ұстайтын итімнің,
Атын атам қояды.
«Мама» деме, «ана» де,
«Там» деме сен, «әне» де.
«Папа» деген – орыс сөз,
Қазақша емес, теріс сөз,
Аттан бала «жығылады», құламайды.
Қазақшасын теріс айтсаң,
Аталарға ұнамайды.
Атқа бала «отырмайды»,
Бай бол, балпаң бол,
Тау болсаң Балқан бол,
Көл болсаң Зайсан бол,
Даладай дарқан бол,
Жаралса да бір-бірінің бағы үшін,
Дегенменен тоғыспаған жолдары,
Біреу жүрді аралаумен бақ ішін,
Бақыт құсын байқамастан қолдағы.
«Бақыт деген не өзі?», –
деп бастады топ таласты.
Бірі оны үйден іздеп,
бірі қырдан әрі асты.
Тәуелсіздікке тағзым етіп бүгілдім,
Тыныштығы үшін көрген күнімнің.
Тыныштығы үшін сүмбіл түнімнің.
Ай мүйізді, ашатұяқ құдайы,
Астан-кестен от жалын жер мен көктің арасы,
Не боп кеткен Ресей, қайда қала, даласы?
Өлі дене жол бойы, бода-бода босқындар,
Қанталаған үрейден көздерінен шарасы.
Жалғызы болдым иманды ата-ананың,
Құлыны болдым жусанды жұпар даланың,
Жалбызы болдым бұлбұлды бұлақ жағаның.
Бұла боп өстім, бұғалық түспей мойныма,
Жүрегімді жарып шыққан бір гүлім,
Көз алдымда бейнең тағы тұр бүгін.
Махаббаттың жолы ма, әлде соры ма?
Туған жерден кетті үзіліп кіндігің.
Көкірегі күйлі өмір, шерлі өмір,
Сенде өсіп солып жатыр сенде гүл.
Соның бәрін енді-енді түсіндім,
Ақымақпын, ақымақпын мен де бір.
Күліп тұрған дүние жылап қалып,
Асқақтаған арманым құлап қалып.
Көріне алмай көзіне көптің енді,
Отырдым мен жылыстап жырақ барып.
Алаштың ұрпағы, Шығыстың түлегі,
Біз қазақ халқымыз, досқа адал жүрегі.
Арайлы азат таң нұрына шомылған,
Елімді бұл күнде жер жүзі біледі.
Өзгеріп жатқан өмір-ай,
Көнерген қайран көңіл-ай.
Бесіктей еді білегім,
Түкті еді қайтпас жүрегім.
Қарап жатып енді міне шаршадым,
Күш-қуатым бойымдағы қаншалық.
Көшедегі жасты көріп желіккен,
Қарай берем, қарай берем тамсанып.
Адам боп келдім өмірге,
Адам ғып өткіз, Тәңірім.
Болады екі ғаламда,
Өзіңнің еткен әмірің.
Әлемнің алып есігін айқара ашып келіппін
Келіппін саған, дүние,
Келгім де, бәлкім, жоқ па екен, шар ете түстім қорыққаннан
Қабағым тастай түйіле.
Шалқыған көл дария көңіліңмен,
Басқаға үлгі болдың өміріңмен.
Бәйдібек ұрпағының ішіндегі,
Біртума азаматсың жөні бөлек.
Хансың ба, қарасың ба, данасың ба?
Тілегім адамзаттың баласына.
«Ұлымын, ұлықпын» деп, бір Алланың,
Қаһарлы ұшырама жазасына.
Болмаған соң түйсігі, түсінігі,
Қайдан болсын бойында кісілігі.
Кісілігі жоқтарға ешқашанда,
Ешбір жанның түспесін ісі, күні.
Көп болса білгеніңнен білмегенің,
Хош алғын білімдіні, күндемегін.
Жаулассаң өзіңе жау жазығы жоқ.
Орынсыз ата-анасын тілдемегін.
Алла берген ақындық бағым менің,
Патшалығым мәңгілік тағым менің.
Қиял жетпес қиядан қисын тауып,
Жаңылысып көрген жоқ жағым менің.
Қазақтың да Асылы,
Әзербайжанның да Асылы.
Қазағымның тілі үшін,
Қасиетті діні үшін.
Дүние-ай, кәусарыңа қанған бар ма,
Арманнан жетелейсің армандарға.
Үмітін бір өзіңнен үзбейді екен,
Жүруден жүзге келіп қалғандар да.
Ұлы далам – Ұлы Анам!
Еділ Баба, Тұмар Ана –
Ата-баба мекені,
Бақидамын, пәни депті тіршілікті,
«Ақынмын» деп болады айтуыңа,
Ел аралап, жер көріп қайтуыңа.
Ақын деген табиғат перзенті,
Ол өмірге келмейді жай туыла.
Ақындай мейірімді,
Әлемде жан бар ма?
Анадай тербетіп,
Таңдардан таңдарға,
Алла, Аруақ жебеді,
Қатарға қосты, теңеді.
Ата-анадан бір жалғыз,
Жарым көңіл мен еді.
Дос жылатып айтады жаны ашып,
«Жүрмесін» деп орынсыз асып-тасып.
Дұшпан мақтап күлдіріп, бүлдіреді,
«Жер қапсын» деп, жер болып бетін басып.
Бар арманы, аңсары ауғандардың ақшаға,
Жақсылығы болар деп ойламағын басқаға.
Алла берген мейірімнен ада болған жандардың,
Жүрегі де, жаны да айналады тасқа да.
- Альфред Адлер
- Альфред Адлер
- Альфред Адлер
- Альфред Адлер
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі