Ішкі даусыммен сырласу
Ішкі даусыммен сырласу
Жарылыс. Кеудемде жарылыс,
Жанартау атылды.
Сағыныш Намазшамова
Ішкі даусыммен сырласу
Жарылыс. Кеудемде жарылыс,
Жанартау атылды.
Сағыныш Намазшамова
Дерт-азабын теңестіріп ләззатқа,
Сүйдім, сосын бел байладым қазатқа.
Сосын тағы бытырадай бөліндім,
Сағыныш Намазшамова
Біліп өстім биік барын, тау барын,
Көктесем деп көк шалғында аунадым.
Келер күннен күттім-дағы кәде-сый,
Сағыныш Намазшамова
Бұлт жылауық, Ай менмен, күлегеш Күн,
Жел жүгірді соңынан бір елестің.
Қасиетінен қара Жер айнымасын,
Сағыныш Намазшамова
Менің жаным - сезімдердің шырағы,
Менің жаным - төзімдердің тұрағы.
Газдар түзген Галактика төсіндей
Сағыныш Намазшамова
Расында өмірдің несі жалған?
Әлі талай ашылар есік алдан.
Неге екенін, сонда да аласұрам
Сағыныш Намазшамова
Тарпаң ойға тасталғанда бұғалық,
Бұғалықтың буған жібін құп алып,
Қылқұйрықтан қалған шаңдай шұбалып,
Сағыныш Намазшамова
Тұрса да әлі сағынышы басылмай,
Сілкілеген сілбі шаққа бас ұрмай,
Құс қанаты суылынан шашылған
Сағыныш Намазшамова
Жарқын күннің бәрі де кетіп іште
Мен сен үшін айналдым өкінішке.
Біліп ең ғой әйтеу тап боларыңды
Сағыныш Намазшамова
Жол үстінде жолығып,
Жол үстінде қоштасып,
Үлгердік пе, білмеймін
Сағыныш Намазшамова
Қызыл көйлек
Қыз келеді кигені қызыл көйлек,
Қызу тірлік жалғанды үзілмей кеп.
Сағыныш Намазшамова
«Кірпігіңнен көркем емес,
Көздеріңнен терең емес»,-
деші маған жалғанды.
Сағыныш Намазшамова
Көктем күледі, Жаз қабағын ашып,
Бірақ менің жаным Күзге ғана ғашық.
Қоңырсалқын дидарын көрсем болды
Сағыныш Намазшамова
Бетегелер, жусандар!
Сендердің күн сүйген жамалдарыңа
Қалқып келіп қонушы еді ғой нұр шаңдар!
Сағыныш Намазшамова
Ұзақ сапар кезіндегі көңіл-күйден туған бір өлең…
Бір қара жол. Бір машина. Бір тілек.
Төгіп тұрды сағыныштың бұлты кеп.
Сағыныш Намазшамова
Ғаламды жаратпас текке,
Жер бізге, біз Жерге кімбіз?!
Күлімдеп тұратын көкте
Сағыныш Намазшамова
Мына жаңбыр басталып ед нешеде?
Тамшы біткен қонып жатыр көшеге.
Терезеден тысқа елеусіз қараймын
Сағыныш Намазшамова
Түс көрдім, маңайымыз желек екен,
Бәріміз шадыманбыз.
Ақ көйлегі желбіреп келеді екен,
Сағыныш Намазшамова
Өткенді елес қып, есті із ғып,
Түйіскен жолдарды кеш түздік.
Мұнымыз ессіздік емес тек,
Сағыныш Намазшамова
Ағады Ақсу баяу ғана,
Шалқымайды, тасымайды.
Жағасында жан тыншиды,
Сағыныш Намазшамова
Еске түсті бала қиял
Ғажайыппен қауышқан.
Көп сәулелер көз арбайтын
Сағыныш Намазшамова
Құр ауаны кескілейтін сұрақтар,
Ештеңені естімейтін құлақтар.
Ауыздар бар сөйлейтұғын жақ талмай,
Сағыныш Намазшамова
Мен әйелмін,
жанымда қырық шырақ,
Ешкімге енді бармаймын үміт сұрап.
Сағыныш Намазшамова
Жалғыз шумақ – жалқы мұң
Жұпар демін жұтамын кеп құныға.
Қараңғы деп кім айтты оны,
Сағыныш Намазшамова
Берілгем жоқ жорта мұңға,
Бүтінмін бе, ортамын ба?
Жүрек жиі соққанымен
Сағыныш Намазшамова
Зулайды күндер зымыран,
Өмірдің өзі – тым ұран.
Ұпайы түгел ұраннан
Сағыныш Намазшамова
«Қарғам» деші,
Толқын-толқын ағылсын арман көші.
Жанкешті боп өтейін жалғанда осы.
Сағыныш Намазшамова
Күнәмді менің отырған жандай бек біліп,
«Қорлама» депсіз жазықсыз жапа шектіріп.
Қорғасын сөзді қауырсын жүрек көтермей,
Сағыныш Намазшамова
Шырайы кем, шапаны да шоқпыт түн,
Шипаң жоғың біліп тұрып, көп күттім
Маңайына жарық берген май шамдай,
Сағыныш Намазшамова
Тым ерекше қажет етер күтімті,
Ғұмыр деген ол о баста бүтін-ді.
Қылпып тұрған кездігімен уақыт
Сағыныш Намазшамова
Бопай батырдың Кенесары жасағына қосылардағы сөзі
Қайран да қайран, қайран жұрт,
Адуынды жауға айлаң жоқ,
Сағыныш Намазшамова
Бір аунап түсті Күн тағы,
Тыраулап кетті түндерім.
Қылаулап қардың ұнтағы
Сағыныш Намазшамова
Көктем боп жырлап өтті ақын
(Әбен Дәуренбековтің рухына)
Күліп жүргенмен, көпке сыр айтпай,
Сағыныш Намазшамова
Қауырсыным қардай аппақ,
Бауырым,
ол да ақ түсті болса деп ем ақ тілеп.
Сағыныш Намазшамова
- Мағжан Жұмабаев
- Мағжан Жұмабаев
- Сағи Жиенбаев
- Шоқан Уәлиханов
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі