Су құйдым отқа арша да жанса
Су құйдым отқа арша да жанса,
Өлеңді жырттым парша да парша.
Өзімді көміп райдан қайттым,
Көңілім одан қалса да қанша.
Су құйдым отқа арша да жанса,
Өлеңді жырттым парша да парша.
Өзімді көміп райдан қайттым,
Көңілім одан қалса да қанша.
Көрсетсең-дағы, қарағым өзіме сенім,
Түсе бергім келмеді көзіңе сенің.
Көкірегімді көкжөтел буындырғанда,
Сыймай кетті лықсыған көзіме селім.
Дәл қазір аса қиын шақта жүрмін,
Я, құдай, ақ тілеуін ақта жырдың.
Менің бір титтей сөзім сенде болса,
Кейінгі ұрпақ үшін сақта, құрбым!
Шын жылап көріп пе едің ғұмырыңда,
Айналып қасіреттің шығырында.
Өзіне шақ қайғысы болады ғой,
Ақылы тайыздың да, ұлының да.
Қадірлі ана,
Мен сені танымаймын,
Маған тартқан сыйлығың–жарық – Ай, Күн.
Жатқанымда уызға жарымай дым,
Біздің үй орны бар ма әлі,
Мүжілген жоқ па дуалы?
Жалғыздың жолы болмады,
Күнәсін қайтіп жуады?
Жырылғандай аузымнан бұйырғаным,
Сырғақсиды алдымнан сиынғаным.
Екеу болдық, деп едім «құралармын»,
Жоқшылықтың таттым шын биыл дәмін.
Бір күн келсе ұрыссыз құр кетпеді,
Қарғысынан жүрегім дірдектеді.
Міндет етіп төбемді ояр ма екен,
Қорлығы асқан ененің міндеттері.
Жауды жаңбыр терезені сабалап,
Сен отырдың мені даттап, табалап.
Қыстырылып шешең дағы қапталдан
Тырналайды жүрегімді жаралап.
Қақырап бір қабырғам,
Омырылып омыртқам.
Жүрісімнен жаңылғам,
Сойыл тиіп тобықтан.
Өзіңменен өшкеннен соң от, гүлім,
Өзіңменен жоғалған соң тоқтығым,
Үңірейіп жұртта қалған ошақтай
Қуанатын кезім мүлде жоқ тұғын.
Жексұрын болдым,
Жұмысқа тұрақтамадым,
Бұзып шыға алмастан сұрақ қамалын.
«Азғын әке» атағын арқалап алып,
Дәл өзіңдей ешкімді сүйгенім жоқ,
Одан бөлек бойымда түйме мін жоқ.
Есігіңнен сығалап, тесігіңнен,
Өзімді-өзім терідей иледім көп.
Басыма менің сан күндер құрды өрмегін,
Таусылды білем серуен-сауық ермегім.
Екі көз төрт боп жолыңды күттім күн сайын,
Бермедің хабар, қиналған кезде келмедің.
Мен емес ем өмірден безер кісің,
Жігеріме қылышын кезеңді сын.
Мұң сыйлаған мезеттер миды шақты,
Қарлығаштар, қалімді сезермісің?
Қасірет түндер,
Жүрегімді жаныштап басып өттіңдер,
Мен емес бірақ өмірден жасып өттім дер.
Бұлағынан бақыттың дәмелендіріп,
Өткен күн өтті,
Тозығы жеткен шапандай,
Атым да тіпті аталмай.
Іштегі дерттің құлы боп жүрген күндерде,
Қорқытпа мені өлтіремін деп,
Ажалым жетсе өлермін.
Онсыз да күнде мертігемін көп,
Ажырай қоймай менен мұң.
Тағдыр салса не күнді кешесің де,
Темірланның көп жүрдім көшесінде.
Көз алдымда ластау сырахана,
Одан бөлек түк те жоқ еш есімде.
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі