Өлең, жыр, ақындар

Ілмек бойынша іздеу


Мақалалар (50) Өлеңдер (183) Жоспарлар (6) Мақал-мәтелдер (7) Ұлағатты сөздер (53) Әзіл, анекдоттар (1)

Ескі ақындық

Мұны оқыған ұландар,
Үмбетей жырын тыңдаңдар!
Байқап оқып әрбірін,
Ақылға салып бар сырын,

Толық

Шығыс ақындарынша

Иүзи – рәушан, көзі – гәуһар,
Ләғилдек бет үші әхмәр.
Тамағи қардан әм биһтар,
Қашың құдрет, қоли шигә.

Толық

Ақын ініге

Шоқтығына ер батқан, қайқаңдаған,
Мен - бір бәйек жорғамын байпаңдаған...
Күлесің-ау,
Күлесің... Сайтан-бала,

Толық

Ақынның ауылы

Сол маңға соға алмадым көптен бері,
Күз бе еді?!
Есімде жоқ, көктем бе еді?!
Есімде тек - даланың өкпек желі,

Толық

Заманымыздың ақыны

«Терезеге қараймын,
Қарындашты жалаймын.
Келтірем деп өлшеуге,
Сөздерді іштен санаймын.

Толық

Құттықтаймын ақын дос

Алматының қызыл-жасыл гүлімен,
Аймағымның бұлбұлдары үнімен,
Қайнап шыққан жүрегімнің түбінен
Сезімімнің толқынымен, дірілмен

Толық

Армандай білу-бір бақыт

Көңілім шалқып шаттықтан,
Армандап, аңсап жаттыққан.
Қиялдап қилы өмірді,
Айналған басым бақ-құттан .

Толық

Ақын

Жай ұстап туған жатырдан!
Ашынса – ашу шақырған!
Шалдуарларға шарт сынба,
Алдиярларға – ақылман.

Толық

Ақын

Ақында Ілиястан кім аса алған,
Мың бұлбұл көкірегіне ұя салған.
Табиғат жомарттықпен алуан сырлы
Өнерден сом тұлғасын құя салған.

Толық

Ақын

Ессіз болма,
Есігіңді аш айқара, келген жанға!
Адам болдым мен бұл әлемде,
О дегенім – өмірде күрескермін!

Толық

Ақын

Аш маған пейіш есігін,
Мұқатпа, мен мейманмын!
Адам — менің есімім,
Ерімін, тірлік — майданның.

Толық

Ақын

Көз тоқтатып қарашы;
Мүлгіді әлем нілдей қара наласы.
Қалған еді Ай астында күбірлеп,
Әлі өлең оқып отыр шамасы.

Толық

Ақын

Қып-қызыл бұлт қонды да тау басына,
бір жарқ етіп ант берді алласына:
"Шың мойнына орады далам мені,
енді осында мәңгілік қалам!" — деді.

Толық

Болашақ ақындарына

Жыршы, күйші, шешендер!
Болашақтағы ақындар!
Бұл күнім мені маңдытпас,
Кіммін, қандай затым бар?

Толық

Ақын

Өз кірпішін өмірге әркім қалайды,
Қалағандар... жерде қалтылдамайды.
Ақын деген – отты жасын, найзағай,
Ал, найзағай күнде жарқылдамайды...

Толық

Шын Ақындар

Балалар сияқты таза болар,
Қария сияқты дана болар,
Темірдей олар берік болар,
Әйнек тәрізді нәзік болар.

Толық

Ақын

Томағасын сыпырған,
Қиял құсын ұшырған.
Тас емшегін идіріп,
Сүт шығарған қысырдан.

Толық

Ақын

Өнері күшті Рафаэль
Суретін сұлу қыздың бір
Жайнатып қолмен салды да:
Тербетіп өзін сол өнер,

Толық

Ақын

Өн бойында долы әуен мен нәзiк жыр,
қайрап алмақ болып ендi өзiн бiр
шабытты ақын шағын ғана бөлмесiн
әрi-берi кезiп жүр.

Толық

Ақын

Қырындай шың басынан көз алмаған,
Саңқ етпей қан сонарда төзе алмаған,
Алысқа жанар атып, сонарлатып, –
Ақын да аңшы ғой бір сөз аулаған...

Толық