Аударма біздің өмірімізде қаншалықты бар?

Философияның бір түбегейлі сұрақтарының бірі:  Философияның тілі бар ма? . Осы сұраққа мынандай жауап өмірге әкелуі мүмкін: философияның  тілі жоқ, өйткені ол ұлттық тілден бастауға мәжбүр, бірақ философияның өзекті міндеті-ұлттық тілдің ішінде философтың ана тіліне қатысты шет тілі сияқты нәрсе болатын өз тілін құру болып табылады.

Аударма фактісінің өзі сөзсіз - біздің аудара алатындығымыз және аударма жүзеге асырылып жатқандығы бұған мысал. Менің ойымша, мұны бәрі біледі, әсіресе кәсіби аудармашылар. Аударма біздің күнделікті өміріміздің фактісі деп айта аламыз. Ия, ол жүзеге асырылуда. Бірақ мұның себебі неде?

Атауларына «аударма теориясы» деген сөз тіркесі кездесетін  көптеген кітаптар бар. Бірақ олар менің қандай сұрақ қойғым келетіндігі туралы емес. Бұл сұрақ келесідей көрінеді: аударманы жасауға не мүмкіндік береді? Бірақ бұл сұрақ, меніңше, шынымен зерттелмеген. Ол қандай-да бір жолмен көлеңкеде қалған-ды, оның жауабын  табу мүмкін емес немесе өздігінен анықтау керек.

Сыртқы әлемге сілтеме, егер ол интуицияға сүйенбесе (біз жай ғана көріп жатқанда - және ешқандай делдалсыз түсінетін болсақ,оны біздің сөйлеуімізде қалай білдіруге болады: «мылқау жағдай» өздігінен сөйлеуге шешіледі), белгілерді қолдануды білдіреді. Квиннің түбегейлі аудармасы белгінің функциясына сәйкес келмейді, өйткені белгісіз тілде нақты немен белгіленетініне ешқашан сенімді бола алмаймыз. Бірақ біз квиналық шектеуден шығуға мүмкіндік беретін қандай да бір жолды таптық делік (мысалы, сынақ пен қателік). Сонда не; Біз тек сыртқы әлемге жүгініп, қажет болған жағдайда белгілермен жұмыс жасай аламыз ба - біз өз тілімізді білмейтін адамға - жоқ, тіпті тілді де емес, тек өз тіліміздің сөздерін үйрете аламыз ба?Менің және менің итімнің арасында делдал жоқ, тек біз үшін жалпы сыртқы әлем. Ол қайталанған сөздерді естіген қайталанатын жағдайлар бұл сөздерді оған белгілерге айналдырады. Менің итім көп нәрсені біледі тек сөздер. Олар оған семиотикалық функция алады, және ол оларды басқа жағдайда естігенде, оларды бастапқыда игерген мағынасына сәйкес қабылдайды. Сонымен қатар, ақылды ит сөздікке тез үйренеді. Алайда бұл тек сыртқы әлемнің қандай-да бір объектісіне немесе ондағы жағдайға тікелей сілтеме жасай алатын сөздерге қатысты.

Сонымен, осыған орай келесі қорытынды жасауға болады. Егер ой екі лингвистикалық форма арасындағы аудармада делдал ретінде қызмет етсе және сонымен бірге ой табиғи немесе формальды түрде тілде айтылса, онда барлық жағдайлар төмендегідей болады: біз бастапқы тілден делдал тілге аударуымыз керек , содан кейін осы делдал тілден алынған тілге ғана.

Әл-Фараби атындағы ҚазҰУ, Филология және әлем тілдері факультетінің 1-курс магистранты Шарипбекова Мадина; жетекшісі - ф.ғ.к., әл-Фараби атындағы ҚазҰУ доценті Д.Жанатаев

Әлеуметтік желілерде бөлісіңіз: