Сен сондайға таптырмайсың...

Бес қабатты үйдің бірінші қабатындағы төрт бөлмелікте Қайырбай ақсақал, ал екінші қабатында біз тұрамыз. Ол ағамыз кісіні жатсынбайтын, бір көргеннен-ақ баурап алатын көрінді маған. Оған қоса жасы жетпістен асса да елгезек, пысық, қай кезде көрсең де бала-шағаның, туған-туыс, ағайынның жайын ойлап жүреді.

Бірде қызметтен келе жатқанымды көріп, сонадайдан тоқтай тұр деген белгі берді. Сәлемдесіп, жай-жапсар сұрасқаннан кейін, сөзін бастап кетті:

— Шырағым, бізге бөтендігің жоқ түбі бір шалдың балдарымыз. Және қазекем "Ағайынның аты озғанша, ауылдастың тайы озсын" деп тектен текке айтпаған, біраздан бері қоңсы тұрамыз, сыртыңнан сүйсініп, мақтан тұтып жүрген інімсің, өзің білесің өткенде менің үлкенім, Кәмшатым ұзатылып, тойы болды ғой...

— Қайыреке, тойыңда болғанымызды... — деп бастай беріп ем, өзі жалғастырып әкетті:

— Болғаныңызды білемін, менің айтайын дегенім, ертең сол қызымның құдалығы, жақсы көретін көршілес інім ретінде ересің, бірге барамыз, — деп түйіп тастады.

Бірдеңе деп сөзін қайтарудың не сылтау айтып қала берудің ыңғайын таппай амалсыз көндім. Құдалық деген жақсы ғой! Көңілді, жан сүйсінерлік жағдайда өтті.

Құдай көпсінбесін, Қайырекеңнің бес қыз, үш ұлы бар. Ол Нұрым, Тұрым есімді балаларының құдалығынан да мені қалдырмады. Қыстыгүні сырқаттанып ауруханада жатқанымда Дана есімді қызы тұрмысқа шықты деп естігенмін, кейін ақсақалды көргенде "жолы болсын" айттым.

Жуырда кешқұрым сыртқа шықсам, Қайырекең екі қолын артқа ұстап, маған бейтаныс біреулермен сөйлесіп тұр екен. Сәлемдесіп, өте бергенім сол еді, қасындағылармен асығыс қоштаса сала маған бұрылды:

— Ай, інім, сәл кідірші, — деді де қасыма таяп кеп, қолын ұсынды, — алай, бала-шағаң аман, денсаулығың жақсы ма?

— Рахмет аға, құдайға шүкір, ептеп жүріп жатырмыз.

— Өткенде тұрмысқа шыққан қызым қашық емес, осы қалада тұрады. Алдағы сенбіге шақырып жатыр. Үйіңе арнайы барып айтайын деп едім, өзің кездесе кеткенің тіпті жақсы болды, ал енді соған бірге барамыз.

— Қайыреке, айтқаныңызға рахмет, біріншіден мен көрші екенмін деп, құдалығыңыздан қалмай ере беремін бе, үш құдалығыңызда, екі мәрте құданың алдынан өтерде болдым ғой. Өзіңіздің де, жеңгейдің де туған-туыстары бар, қала берді менен де басқа көршілеріңіз бар дегендей, сіз мені дұрыс түсініңіз, екіншіден Өзендегі қайнағамның мерейтойы, шақырып қойғанына бір ай болды, бармай қалсақ өкпелейді, — дедім шыны сол еді.

Байқаймын ақсақал ағамның түсі бұзылып кетті. Қаралай қолайсызданған мен:

— Аға, ешқандай реніш болмасын, жан жетсе әлі талай той да, құдалық та болар-ау, — дедім.

Менен мұндай жауапты күтпеген Қайырекең алғашында күмілжіп қалғанымен, бірте-бірте қабағы жазылып, желкесін қасыды да, келіскен сыңай танытты:

— Әрине, әркімнің әр түрлі шаруасы бар дегендей... бізге еріп баратындардың да реті шамалы... барғанда құдалармен рюмкі түйістіретін дұрыс адам жоқ... сен сондайға таптырмайтын, жақсы едің... және жұртқа ұқсап мас болмайсың...