Орындыққа отыра кетіппін...

Бұл оқиғаны мектепте мұғалім болып қызмет істейтін бір танысым айтқан еді. Ал, тыңдаңыз...

"Сынықтан басқаның бәрі жұғады" дегендей, әсіресе, он торт-он бес жастағы жасөспірімдер еліктегіш келеді. Теледидардан, көшеден көргенін істейді. Байқайсыз ба, соңғы кездері талдырмаш қыз балалар қарнын жарқыратып, кіндігін көрсетіп жүруді шығарды. Көргенде өзің ұяласың. Мен жетекшілік ететін тоғызыншы сыныпта да сондай бір оқушыны байқап қалдым. Әсіре қызыл жұққыш келеді, бірінен бірі көріп ертең сынып жарқыраған қарын мен кіндікке толып кетпесе неғылсын, мұның алдын алмаса болмас деген оймен әлгі кіндігін жалаңаштап келген оқушының ортаға шығарып ескерту жасадым:

— Индира Қамзаева, мына сыныптастарыңның алдында саған ескертемін, ертеңнен бастап кіндікті жалаңаштап келуді қоятын бол, оқушыға лайық, мына өзіңдей қыздар киіп жүрген киіммен келетін бол, ұқтың ба? — дедім.

Индира төмен қарап, басын изегендей болды. Енді түсінген болар, көптің көзінше баланың сағын сындырмайын деген оймен орнына отырғыздым.

Ертеңіне бұл сыныпта сабағым жоқ-ты, сондықтан асықпай сабақ бітетін кезде мектепке келдім. Бір кезде көзім түсіп кетті... Индира... сол баяғы қалпы, ештеңеден қаперсіз, күліп-ойнап жүр. Мұндай ренжімеспін, шақырып алып, ұрыстым да, ертең сабаққа ата-анасыз келмеуін ескерттім. Ертеңіне Индира сабаққа келмеді. Сабақ бітіп, оқушылар тарағаннан кейін, мұны мектеп директорына мәлімдеген жөн шығар деген оймен кідірістеп қалдым. Орнымнан қозғала бергенім сол еді есік ашылып, Индира көрінді. Әлі сол баяғы, кіндігі көрінген қалпы. Мұндай ашуланбаспын, қалшылдап кеттім. Содан мектеп оқушысының этикасы мен эстетикасынан бастап сөз тиегін ағыттым-ай кеп, мына киім киісінің оқушыға лайықсыз екенін, ал қазақ қыздарына тіпті де жараспайтынын ұқтырып-ақ бақтым.

— Адамда ұят, иба деген болуы керек ғой, неге айтқанды тыңдамайсың, кеше саған ата-анаңның бірі мектепке келсін дегенім қайда? — дедім.

Сонда ғана байқадым оның сырт жағынан біреу қозғалақтағандай болды. Индирадан едәуір ересектеу, шашын қызыл түске бояған, шалбарланып, қарнын жалтыратқан тағы бір қыз тұр, кіндігіне моншақ тағып алыпты. "Тоқал ешкі мүйіз сұраймын деп, құлағынан айырылыпты" деген екен, ендігі жетпегені осы еді? Бұл не де болса құрбысы болды ғой, бір-бірінен айнымауын бұлардың, деген ой келді.

— Ата-анаңның бірі ертеңнен қалмай мектепке келетін болсын, бұл соңғы ескерту, егер келмесе сабаққа жіберілмейсің, — дедім Индираға қарап, әр сөзімді ежіктеп жеткіздім.

— Ағай, анам келді ғой, — деді ол.

— Қашан келді, қайда ол?

Индира жанында тұрған өзі сияқты "қызды" көрсетті. Не айтарымды білмей орындыққа сылқ етіп, отыра кетіппін...

Бала көргенін істейді деген осы-ау..