Менің қалам
- 0
- 0
Керекуім, сенің ақын ұлыңмын,
Бесігісің, сен балалық жырымның.
Жат қаланың жалтыр гауһар тасынан,
Артық көрем қиыршығын құмыңның.
Жарылу
Алып таудай жарылғанАулақта жер тітіреп,
Айлы түнде адырдан
Шықты гүрсіл күркіреп.
Қопарылып Қараадыр,
Көкке шықты құм тулап.
Діріл қағып дала тұр,
Шатырлаған күй тыңдап.
Ақсақ Әлім сыналап,
Жатыр еді дуалды.
Сескене қап:— Снаряд!
Деді де, тез қуанды:
— Қандай қызық! Өр құмда,
Белдер жатыр бұзылып.
Шалқиды кеп орнында,
Құм қопарса взрыв.
Пікірлер (0)
Пікір қалдырыңыз
Менің Алматым
- 0
- 0
Алматыда алшақ басып келемін,
Өзімменен бірге шықты өлеңім.
Өлең - сынды ормандардан гуледі,
Алма біткен мәуе ағаштың гүлдері.
- Оразбай Сарыбаев
- Оразбай Сарыбаев
- Оразбай Сарыбаев
- Оразбай Сарыбаев
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі