Жылқы ауылда қысқы түн

Қара жерге қар әбден басқан бауыр,
Бұлт торлап тұр әлі де аспанды ауыр.
Атқораның ығында мен отырмын,
Тілеп таңда боранның басталмауын.
Әудем жерде тоңып тұр шоқы — ғаріп.
Апам жатыр сенектен отын алып.
Айыршөке бастырған ақ жабулы
Ақбоз атым қатады үн оқыранып.
Жылқы бағу, жыр жазу — қиын жұмыс,
Аяқ бір іс бастайды,
Миым бір іс.
Биылғы қыс — ақбоз бен екеумізге
Шалғай шабыс сыйлап тұр,
Қиыр жүріс.
Дәлу түні сыңсытып шыны-қарын,
Жатыр жырлап кәрі қыр ғұмыр-әнін.
Таңын тартқан тұлпардың тұяғының,
Әлдеғайдан жетеді ұлыған үн.
Таң тезірек атса екен,
Аттанды сап,
Оятатын қалғыған шатқалды сәт.
...Қар-бұлттардың астында ай жатыр-ау,
Қасқырларға құрылған қақпан құсап... 

---