Өлең, жыр, ақындар

Суық үрей жортып жүр

  • 14.06.2019
  • 0
  • 0
  • 1167
Суық үрей жортып жүр жер бетінде,
Ұйқыдағы үңілед елге түнде —
Сілекейлі ақсиған жұлдыз - азу,
Ай - көзі бар ақшиған келбетінде.
Суық Үрей. —
Есімі Түн болады,
Түнді ойласам жігерім құм болады.
Түн-тажалдың жолында жүріп өткен -
Өліктер мен үйінді күл қалады.
Тағы, міне, келіп тұр ұнтағалы,
Шалғайымен Жарықты қымтағалы.
Кілең Тірі Сүйекті кешіп барад,
Бытырлата сындырып Түн Табаны.
Жер бетінде жортып жүр Суық Үрей,
Ілебінен сынды үйдің уығы кей.
Соңына еріп Үрейдің,
Түн жамылып
Соғатындай бір күні Ұлы Дүлей.
Тиіс, бірақ, дүние жаңаруға,
Керуенін Үрейдің доғаруға.
Амандасып әрдайым тұрмақ парыз,
Ақ шәйіге оранған Таң — Аруға.
Қашсын десең Ғаламнан Түн түріле,
Ұя салған талдардың бүртігіне —
Таңның әппақ Сәулесін жағу керек,
Түн — Үрейдің көзінің кірпігіне... 

18.06.1985. Алматы.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Тастағы таңба

  • 0
  • 0

"Маңғыстау — машайықтың басқан жері" —
Осы жыр баурап еді жастан мені.
Қиялды ертіп ала жөнелетін,
Құбылып құбылаға қашқан желі.

Толық

Жұмекенді жерлегенде

  • 0
  • 0

Ақын өлді, тағы да, тағы да бір,
Өледі ақын көргенде жаны жәбір.
Тағы да бір құшағын жайды ақынға,
Талайларды қарсы алған Кәрі Қабір.

Толық

Айгезбенің өлеңі

  • 0
  • 0

А, мына көлденең жатқан қара шың,
Бір беті биік Боз Сеңгір.
Сол екеуінің арасын
Боз атпен түнде кезсең бір...

Толық

Қарап көріңіз