Аттаныс

Тілекке

Аттанамын мен Ертең Ұлы Жолға,
Қамданады сол жолға жырым —
Ол да.
Қарызды айтып қайдағы, парызды айтып
Жолымызға сен енді тұрып алма!
Жігіт бассын желігін, қыз аптығын,
Сыпырылып сирақтан тұзақ-мұңым —
Құдай — халық өзі айтад,
Жыр мен менің
Қайсымыздың жолымыз ұзақтығын.
Желігіп тұр наз бедеу мама ағашта,
Қалмапты әлі мінезі ала қашпа.
Апарып сап біздерді барар жерге,
Шылбыр сүйреп қайтады-ау, қара қасқа!..
Мына жалған — талайдан қалған жалған,
Құралған кіл таупықсыз армандардан.
Таңырқама, іздеме —
Үнім кейде
Қалса естіліп өксіген аңғарлардан.
Сол үн кіріп таулардың балағынан,
Бәлкім, дауыл тұрғызып салады ылаң...
Суреттегі мен емес —
Мойынына
Қара лента оралған — қара жылан.
Жыр — хат келер тудырып болмашы үміт,
Кебежеде құриды — ол да шіріп.
Жосығымды сұраған жан болса егер,
Кетті дерсің, ертерек жолға шығып.
Жинап алып жиһанның қазынасын,
Жамиғатқа жолдаймын базына — сын.
Жалт боп ойнап өтермін, елес ұрып,
Жатқан шақта беріліп нәзір — асым.
Жолда өлмеуін жырымның арман етіп,
Елесімді қойғанмын қорған етіп.
Ал аман бол, адал дос,
Мен, айтпақшы,
Баяғыдан барамын жолда кетіп!

07.12.1983. Алматы.

---