Өлең, жыр, ақындар

Тұсау

  • 14.06.2019
  • 0
  • 0
  • 1364
Сөз өнері дертпен тең.
Абай.

Аймағымды, аулымды ырза қылмай,
Соңғы кезде жыр неге жүр жазылмай?!
Жұмақ, тамұқ — екі өмір,
Шабытсыз шақ
Тамұқтың да Жаһаннам — түп жағындай.
Құтылмадым, жыр, сенің азабыңнан,
Ерте өлермін мен, сірә, ажалымнан.
Пұшайман боп отырмын,
Діндар құсап
Бес уақыт намазын қаза қылған.
Өлең күтіп елім мен жұртым жатыр,
Маған енді дейтіндей "сілкін, батыр!"
Жырсыз өткен күніме
О дүниеде
Жауап алар сықылды Мүңкір-Нәңкір...
Өлер болдым дертімнен жазыла алмай,
Мен күткен жыр енді-енді жазылардай.
Отырармын мен де ертең —
Қағбаға кеп,
Күнәсінен арылған қажылардай...

1986 ж.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қашаған ақынның «Там Байғазы» тойында

  • 0
  • 0

Көктем де келді далама мынау,
ызғары қыстың күрт кеміп,
Бір жасап қалды Тәңірдің шашқан
ризығынан жұрт теріп.

Толық

Біз

  • 0
  • 0

Не көрдім бұл өмірден? —
Қызық кештім ғайып сән.
Мені көрдім жеңілген
Ертесіне айықсам.

Толық

Әулие ағаш қазанамасы

  • 0
  • 0

Бөз, күләнкөр, қойқын, шыт, шұғасы бар,
Кіл шүберек байлаған құла шұбар.
Әулие - ағаш тұратын әлем-жәлем,
Шымырлаған түбінде тұмасы бар.

Толық

Қарап көріңіз