Қастасқан достар

«Мен жек көрем,
Сен де жек көр,
Мен безгеннен
Сен де без!
Ер жігітте
Екі сөз жоқ!»
Деп шегелеп көзбе көз.
Айтты маған,
Бір досым кеп,
Бір досыма өшіккен,
Айырып көр,
Кімде алтын,
Кімде жез?!
Екіншісі
Келді артынан алқынып,
Ашу-ыза, ғайбат, өсек
Артынып:
«Ол өйтіпті,
Бұл бүйтіпті,
Қысқасы,
Аш, көзіңді,
Доссымақтың парқын ұқ!»
Адам қызық,
Бір-ақ сәтте достаспақ,
Болмашыдан
Қас-қағымда қастаспақ,
Бір оңбаған
Араз қылған екеуін,
Шағыстырып,
Ортасына от тастап.
Досың жүрсе,
Бір досыңмен қастасып,
Қиын екен,
Көңіліңде
Ақ пен қара астасып,
Жарастырмақ болдым әбден,
Екеуін,
Кетсе дедім татуласып,
Достасып!
Өзімізше
Бір-бір тұтқа, шегеміз,
Бірақ, ортақ,
Еліміз де,
Жер-Анамыз – кемеміз,
Жарасыммен
Өткізетін жалғанда,
Жауласамыз,
Жат боламыз неге біз?!
Тоқтамады,
Қысастыққа
Қысастық қып, қырсығып,
Жүгіртеді
Ет жүрекке кір шыбық,
Бірін-бірі
Жамандаған сөзінен,
Бас айналып,
Кетті жаным түршігіп.
Дұшпандығы
Кетті ұзаққа созылып,
Табысатын
Түрлері жоқ сөз ұғып,
Істерінен,
Тістерінен
Түңілдім де, ақыры,
Бірте-бірте,
Екеуінен
Кеттім бірдей қол үзіп!
Адамбыз ғой,
Артық-кемді түсінем,
Қуанамын,
Кірі болмай,
Нұр төгілсе ішінен,
Дос болудың
Мәні бар ма, бірақ та,
Пендешілік әлсіздігін,
Жеңе алмаған кісімен?!

---