Өлең, жыр, ақындар

Ұяттан күн тұр өртеніп

  • 17.11.2020
  • 0
  • 1
  • 1226
Аққудай аппақ дүние,
Жаралған маған, саған да.
Ғаламат отқа күн ие,
Жылуын сыйлар ғаламға.
Шуақтан бойға нұр сіңіп,
Таранады кеп тіршілік.
... Жасаған кейде жөн шығар,
Көктегі күнге құлшылық...
Жылуын жерге сыйлаған,
Күн берді көңіл-күй маған.
... Жер басып жүр-ау кей адам,
Жылуын жұртқа қимаған.
Ізгілік үнін жоқтаған,
Көңілде әлі көп-ті алаң.
Жылуы несі?
Солардың
Іштері – тоң ба деп қалам!
Сезімнен кеткен суынып,
Байлықпен қатқан буыны.
Жүзінен ұрып тұрады,
Саяздығының суығы.
Санаға сауал салмаған,
Жан-жағын түгел жалмаған.
Таң қалам күнге – тексізден,
Шуағын аяп қалмаған.
Жәдігөйлерден жиіркеніп,
Қасиет кеткен ерте өліп.
... Істеп жүр надан білгенін,
Ұяттан күн тұр өртеніп...



Пікірлер (1)

Ақниет Сарсенбай

Бул өте керемет өлеңдер маған қатты қнады

Пікір қалдырыңыз

Соқыр гитарашы

  • 0
  • 0

Күні өтсе де арман толы, үмітті,
Көңілінен қуып шыққан күдікті.
Екі көзі су қараңғы, көрмейтін,
Күнде көрем гитарашы жігітті.

Толық

Сен болшы қасымды!..

  • 0
  • 0

Мен оянғанда,
Әлем ғажап сәулеге боянғанда,
Жан-әлемім бір сәтке жасын сүртіп,
Мендік көңіл шаттыққа тоя алғанда,

Толық

Келіңдер, құлыншақтар, құшақтайын..

  • 0
  • 0

Шаттықтың Шалқұйрығын тұсадың да,
Берілдің бесігіңде құса-мұңға.
Жалғанның желі сені тоңдырды ғой,
Кел маған, алайыншы құшағыма.

Толық

Қарап көріңіз