Өлең, жыр, ақындар

Ұяттан күн тұр өртеніп

  • 17.11.2020
  • 0
  • 1
  • 1245
Аққудай аппақ дүние,
Жаралған маған, саған да.
Ғаламат отқа күн ие,
Жылуын сыйлар ғаламға.
Шуақтан бойға нұр сіңіп,
Таранады кеп тіршілік.
... Жасаған кейде жөн шығар,
Көктегі күнге құлшылық...
Жылуын жерге сыйлаған,
Күн берді көңіл-күй маған.
... Жер басып жүр-ау кей адам,
Жылуын жұртқа қимаған.
Ізгілік үнін жоқтаған,
Көңілде әлі көп-ті алаң.
Жылуы несі?
Солардың
Іштері – тоң ба деп қалам!
Сезімнен кеткен суынып,
Байлықпен қатқан буыны.
Жүзінен ұрып тұрады,
Саяздығының суығы.
Санаға сауал салмаған,
Жан-жағын түгел жалмаған.
Таң қалам күнге – тексізден,
Шуағын аяп қалмаған.
Жәдігөйлерден жиіркеніп,
Қасиет кеткен ерте өліп.
... Істеп жүр надан білгенін,
Ұяттан күн тұр өртеніп...



Пікірлер (1)

Ақниет Сарсенбай

Бул өте керемет өлеңдер маған қатты қнады

Пікір қалдырыңыз

Күз аспаны. Тырналар

  • 0
  • 0

Көңілсіздеу бар алап,
Сезіміме кім қарар?
… Жүрегімді жаралап,
Тыраулайды тырналар.

Толық

Жыр жазғым келеді

  • 0
  • 0

Көкте күн күлімдеп тұрғасын,
Болған соң жүректе жыр басым,
Тектінің көрген соң тұлғасын,
Жыр жазғым келеді!

Толық

Сенің күлкің

  • 0
  • 0

Иығымнан жүк түсірген жүз батпан,
Көз жасымды құрғатқан.
Сәлем алып келген маған нұр-бақтан –
СЕНІҢ КҮЛКІҢ!

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар