Өлең, жыр, ақындар

Қазанат кермедегі кісінейді...

  • 17.11.2020
  • 0
  • 0
  • 734
Жалыңды тартып мінген азаматым,
Айналдым, атыңыздан, қазанатым!
Кісінеп жібергенде сен қиырдан,
Рухым кесірліктен тазаратын.
Аңыз боп сан айтылған, сазы құнды,
Қасиет айналып жүр қазығыңды.
Кісіне!
Тағы да бір кісінеші,
Кең дала қайталасын әз-үніңді.
Адамның саясат боп – алысқаны,
Тіршілік, өмір деген – жарыс бәрі.
Тақымын қысып отыр мына ғасыр,
Ат мініп, Алашының арыстары.
Заманның тұлпар ақсап қияғынан,
Көңілден көз жасындай күй ағылған.
Құлагер құба жонда көріне ме,
Тексізге тас боратып тұяғынан?
Күндердің қайта оралтып кіл сағымын,
Шабандоз!
Шындық әнін шырқа, күнім!
Батыраш басын шапса – шаба берсін,
Рухы өлмек емес тұлпарымның!
Ұлтының ұлылығын ұл аңдады,
Бабалар атқа қонды, ұрандады.
... Қазанат кермедегі кісінейді,
Қайдасың, еркін елдің ұландары?!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Төлегенше толғану

  • 0
  • 0

Құпиямды айтайыншы, саған бар:
Ақын едім, өмір мәнін бағамдар.
Тағдырымнан тепкі көріп жүрсем де,
«Мен сендерді алдамаймын, адамдар»!

Толық

Абай

  • 0
  • 0

Көрдей қара түнек
Бармағымды шайнағам.
Өткен іске өкінумен отырмын,
Сот алдында,

Толық

Ұзамайды осы менен неге мұң

  • 0
  • 0

Көңілімнің күн тұтылған кезі мың,
Әл үстінде жатты менің сезімім.
Қалай ғана ғұмыр кешем мен енді,
Санамды кеп соққылайды сезігім.

Толық

Қарап көріңіз