Өлең, жыр, ақындар

Арылу

  • 21.11.2020
  • 0
  • 0
  • 552
Жұтып кетеді қара орман,
Жақын барма
Есің дұрыс болса, егер сенің –
Орап алады жасыл торы
Жарық пен көлеңкенің.
Тоқтатпайды аққан су,
Кетеді ол-дағы бірге ағызып –
Сені өзімен.
Қарайсың сонда екі жағаға
Адамның емес албастының көзімен.
Ойдан тоқтап
Тас боласың беттегі.
Өлеңге де, әнге де ұқсамас
Инелік пен араның ұшып өткені.
Философия яки бір дін,
Қоғамдық ойлар жоқ мұнда.
Көміп жатқан сияқты
Табиғат адамды орауыш етіп
Жасыл шалғын мен көк қияқты.
Сергисің құтыласың өзіңді
Адамдықтан тыңайтып.
Отырасың сонан соң
Баяғы сол өз тегіңе қайтып.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Сұрау белгісі

  • 0
  • 0

Жауып тұр қалың қар,
Айнала ақ түс.
О, тамаша торғайлар екен
Шашылып қонған бір уыс.

Толық

Сүрініп кетпе

  • 0
  • 0

Сүрініп кетпе
Табалдырығы –
Есігінде жат үйдің.
Секілді ол дұшпанына –

Толық

Шығыс романтикасы

  • 0
  • 0

Есіме түседі жаңа оянған бір бүркіт,
Қаңтарда сұп-суық тас үстінде отырып.
Ақын болсам егер, айтар едім:
Ежелгі жыр-эпостардан мысал келтіріп.

Толық

Қарап көріңіз