Өлең, жыр, ақындар

Арылу

  • 21.11.2020
  • 0
  • 0
  • 576
Жұтып кетеді қара орман,
Жақын барма
Есің дұрыс болса, егер сенің –
Орап алады жасыл торы
Жарық пен көлеңкенің.
Тоқтатпайды аққан су,
Кетеді ол-дағы бірге ағызып –
Сені өзімен.
Қарайсың сонда екі жағаға
Адамның емес албастының көзімен.
Ойдан тоқтап
Тас боласың беттегі.
Өлеңге де, әнге де ұқсамас
Инелік пен араның ұшып өткені.
Философия яки бір дін,
Қоғамдық ойлар жоқ мұнда.
Көміп жатқан сияқты
Табиғат адамды орауыш етіп
Жасыл шалғын мен көк қияқты.
Сергисің құтыласың өзіңді
Адамдықтан тыңайтып.
Отырасың сонан соң
Баяғы сол өз тегіңе қайтып.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Уақыт

  • 0
  • 0

Уақыт жақсы жолаушы тау айналып,
Күн қызуын күтеді жер табаны.
Таулар ауыр ұйқыдан ерте оянып,
Аспан-теңіз бетіне нұр толады.

Толық

Қара өлеңім

  • 0
  • 0

Ежелгі аңқау, момын қара өлеңім,
Томсарып тамыршыдай табар емін.
Ыстығым аса қалса жалбызға орап,
Тигізген тынысыма жылы демін.

Толық

Елес

  • 0
  • 0

Сенің табаның,
Табаныңның астында бар жылылық.
Не нәрсе еді қиялыңдағы ұмытқаның
Ұмыту – өзі бір ұлылық.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар