Өлең, жыр, ақындар

Мен баламын

Мен - баламын, боздалаған ботамын
Іңгәні ырғақпенен салғанмын
Жер-көкте таппас қазынамды
Анамның ақ кеудесінен тапқанмын

Мен - баламын, ойынменен баптанамын
Қозыдай шулап, шаттанамын
Етек-жеңді шаңдатып
Шынығып келем қатайып

Қадамымды сен секілді басамын
Қылығыңды нұсқа етіп барамын
Тәлім-тәрбием ісіңде алдыменен
Сонан кейін даналығың берілер тіліңменен

Мен баламын, қиялдаймын, асқақтаймын
Армандаудан жалықпаймын
Үміт шамын жақсам деймін сіздерге
Қызығымды көрсе деймін өмірде

Сырым бар ашар сендерге
Тербетіліп өмір атты теңізде
Қос аққудай әкем мен анам жүзе берсе
Ең бақытты мен боламын әлемде



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Анашым

  • 0
  • 0

Мұнтаздай тап-таза
Көңіліңнен айналдым
Сарқылмас қазына,
Сөздеріңнен айналдым

Толық

Ақжайық

  • 0
  • 0

Көзім, көрші қанеки
Айналаңды түгендеп
Өткірді жөнмен тереңдет
Әдемің қолда, мінеки

Толық

Ағатай

  • 0
  • 0

Асыл болған ағатай
Жарқын едің апыр-ай
Оздың ерте өмірден
Қалдырдың бізді кенеттен

Толық

Қарап көріңіз