Өлең, жыр, ақындар

Ақ бұлақ

  • 11.12.2020
  • 0
  • 0
  • 1441
Сәбиімде жыр шерттің, ақ бұлағым,
Жағаңда мен шыбықпен шапқыладым.
Кептер атқан баладай еркелікпен,
Малта таспен көзіңді атқыладым.
Жағаңда мен шыбықпен шапқыладым,
Құлағыма шалынып жатты әнің.
Мен жоғалып көп жылдар – қайта оралдым,
Қартайдың ба мен құсап, ақ бұлағым?!
Тіл байланған шежіре секілдісің,
Кеш ұққанға сырыңды екінді ішім.
Қара ағаштың орнында құба тал тұр,
Қоңыр самал желпиді кекілдісін.
Қайда сенің қайнарың бұрқылдаған,
Қайда інгенің су ішіп ыңқылдаған?
Қос шелекпен әпкішсіз саған келіп,
Қайда қыздар жағаңда сыңқылдаған?
Емес сендей, тұрғанда көріп көзім,
Аршиын ба көзіңді жалғыз өзім.
Ізге шөп сап іздеген бейне жоқшы,
Жеткізер ме іздесем өткен кезім?!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Шырылдауық сағат

  • 0
  • 0

Шырылдайсың таң атпастан,
Шошыған жас бөбектей.
Көңілімді ашып ұйқы басқан,
Түн сағатын көбейтпей.

Толық

„Қайным-ау!” деді

  • 0
  • 0

– Жеңеше-ау!—дедім,
– Қайным-ау! — деді.
– Жеңеше жан! — дедім,
– Айнам-ау! — деді.

Толық

Шырпы

  • 0
  • 0

Кіп-кішкентай шырпылар –
Дүниенің жойқын алыбы.
Тұтатсаң бірін, бұрқырар,
Қасыңды шарпып жалыны.

Толық

Қарап көріңіз