Өлең, жыр, ақындар

Тұтқын зары

  • 03.01.2021
  • 0
  • 0
  • 652
Мұстай Кәрімнен

Тұншықтырған тамұқ өңір...
Үф деген жел де жоқ,
Мұнда құстар ұша алмайды аспандап.
Жат өлкеге қарғыс атып, сор кезген.
Шер төгемін көзден қанды жас парлап.
Менің туған елімде ғой қазір күз,
Тырна қайтып, ән төгілтіп барады-ау.
Жапырақтарды Днепрге иіріп,
Ақ қамыстың үкісін жел тарады-ау.
Ағатайым,
Тырна әнін естісең,
Менің зарым деп ұққайсың,
Құлағыңа барды ма?
Теңселдіріп көк аспанды нөсер боп,
Мынау жасым төгілсе ғой алдыңа.
Қарындасың мен, тұтқында зар кешкен,
Құтқарар деп сеніп, өзің — тосқаным.
Сенде қанат, сенде Отан аясы,
Ашық аспан, бар ғой сенер достарың.
Тұншықтырды-ау тамұқ өңір...
Үф деген жел де жоқ,
Естілмейді мұнда құстар әні де.
Өлік сынды үнсіз жерге төгілер,
Қанша жасым қалдың екен әлі де.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Биік көп қанша көз

  • 0
  • 0

Биік көп қанша көз
Қызығып қарайтын.
Көп көздің бәрі емес,
Біреуі-ақ жанайтын.

Толық

Сәуегейге

  • 0
  • 0

Жылы қабақ берсем,
Шенің үшін емес-ті.
Ісінді жөн көрсем
Сенің үшін емес-ті.

Толық

Көк жорға

  • 0
  • 0

Ақындар мінер көк жорға,
Бұл күнде болған көк «Волга».
Құйрық-жалы шұнтиып,
Түспейді құрғыр тек қолға...

Толық

Қарап көріңіз

Пікірлер