Тілек

Ғаббасқа

«Жан қалаулым, жан жетпес, жан серігім,
Ауыр болса, аруанадай берігім.
Көктемнің күн шуағындай көңілі,
Жаны жайлау, еркем менің, елігім» —
Еркелікті алты жастан ұмытқан,
«Жетім қозы отыққан» да шыныққан.
«Асыл пышақ қында жатпас» дегендей,
Үйренгенмін жүзіп ішіп тұнықтан.
Ылғи тұнық қаласам мен, кешір де,
Маған деген жалыныңды өшірме.
Бол саялы көк шалғынды шалқарым,
Елігің боп еркелейін төсінде.
* * *
Кескілеші қылышпен, Мен өлмеймін!
Және жасып, Жаманға теңелмеймін.
Ғасырларға кететін, ұрпақтарға
Өлмейтұғын ешқашан өлеңдеймін.
Жүйеңде ойнап, жүйкеңді құртып сенің
Қасақана алдында көлеңдеймін.

---