Өлең, жыр, ақындар

Пенделіктің күлкілдеген күл-өңі

  • 12.02.2021
  • 0
  • 0
  • 333
Пенделіктің күлкілдеген күл-өңі,
Бетін жайып көлгірсиді,күледі.
Өзгермейді,
Кеудесіне – көң қатқан.
Ал, қаншама сары дала түледі.
Паңдығы да кісіде жоқ, маң басқан,
Қулығы да сұмдықпенен жалғасқан.
Ар жағында қандені бар, қандені,
Сәл қалт етсең ала түсер жамбастан.
Маңғаздардың қасына ерсе – бәкене,
Байпаңдайды қол қусырып, «жәкеңе».
Тепсінеді қарапайым жандарға,
Тіпті әуелі, танытады әкеңе.
Сәл мүлт кетсең сылтың ғылып күледі,
Жүрегінде қарамдықтың түнегі.
Табақ бетін тайынбастан ыржитқан,
Пенделіктің күлкілдейді күл-өңі.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Шер жамылған мұңлы аймақ: сағым-әжім

  • 0
  • 0

Шер жамылған мұңлы аймақ: сағым-әжім,
Құйын қашты бет алды тағы мәжін.
Одан басқа селт еткен дәнеңе жоқ,
Тыныштықтан жындандым, қажығамын.

Толық

Бәсіре

  • 0
  • 0

Өмір біздің ойлағаннан басқарақ,
Көңіл кейде қасқырдан да ашқарақ.
Адамдардың бәрі бірдей бақытты,
Тек бақытсыз: сыр алдырар қас-қабақ.

Толық

Тағы менің туған күнім

  • 0
  • 0

Тағы менің туған күнім ...
Тегінде,
Таяй түсті сүйретіліп,
Өлім де.

Толық

Қарап көріңіз