Өлең, жыр, ақындар

Пенделіктің күлкілдеген күл-өңі

  • 12.02.2021
  • 0
  • 0
  • 454
Пенделіктің күлкілдеген күл-өңі,
Бетін жайып көлгірсиді,күледі.
Өзгермейді,
Кеудесіне – көң қатқан.
Ал, қаншама сары дала түледі.
Паңдығы да кісіде жоқ, маң басқан,
Қулығы да сұмдықпенен жалғасқан.
Ар жағында қандені бар, қандені,
Сәл қалт етсең ала түсер жамбастан.
Маңғаздардың қасына ерсе – бәкене,
Байпаңдайды қол қусырып, «жәкеңе».
Тепсінеді қарапайым жандарға,
Тіпті әуелі, танытады әкеңе.
Сәл мүлт кетсең сылтың ғылып күледі,
Жүрегінде қарамдықтың түнегі.
Табақ бетін тайынбастан ыржитқан,
Пенделіктің күлкілдейді күл-өңі.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Мен ешкімге телефон да соқпаймын

  • 0
  • 0

Мен ешкімге телефон да соқпаймын,
Барар жерге бармаймын.
Ширыққанмын …
Қылпып тұрған шоттаймын,

Толық

Ақ орамал, ақ жүзің – тым-ақ әсем

  • 0
  • 1

Ақ орамал, ақ жүзің – тым-ақ әсем,
Шыға келдің бөкендей бұлана сен.
Көрер көзге тап салар бөлек бітім,
Періштедей болмасаң, ұнамас ең.

Толық

Тымырсық түн тарылтады тынысты

  • 0
  • 1

Тымырсық түн тарылтады тынысты,
Еңсем түсіп, екі иінім құнысты.
Көкейімде иманды үміт бар еді,
Бәрі ұрланды,

Толық

Қарап көріңіз