Өлең, жыр, ақындар

Пенделіктің күлкілдеген күл-өңі

  • 12.02.2021
  • 0
  • 0
  • 469
Пенделіктің күлкілдеген күл-өңі,
Бетін жайып көлгірсиді,күледі.
Өзгермейді,
Кеудесіне – көң қатқан.
Ал, қаншама сары дала түледі.
Паңдығы да кісіде жоқ, маң басқан,
Қулығы да сұмдықпенен жалғасқан.
Ар жағында қандені бар, қандені,
Сәл қалт етсең ала түсер жамбастан.
Маңғаздардың қасына ерсе – бәкене,
Байпаңдайды қол қусырып, «жәкеңе».
Тепсінеді қарапайым жандарға,
Тіпті әуелі, танытады әкеңе.
Сәл мүлт кетсең сылтың ғылып күледі,
Жүрегінде қарамдықтың түнегі.
Табақ бетін тайынбастан ыржитқан,
Пенделіктің күлкілдейді күл-өңі.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ақ орамал, ақ жүзің – тым-ақ әсем

  • 0
  • 1

Ақ орамал, ақ жүзің – тым-ақ әсем,
Шыға келдің бөкендей бұлана сен.
Көрер көзге тап салар бөлек бітім,
Періштедей болмасаң, ұнамас ең.

Толық

Өмір сүргім келмейді

  • 0
  • 0

Өмір сүргім келмейді – күңкіл ... майдан,
Аяғыма оралды мың түрлі айлаң.
Туырылған өңезі қу тірліктің,
Өмір сүргің келеді құлқың қайдан?

Толық

Жүрекке арыз

  • 0
  • 0

Жылап қалды нәресте қалтаңдаған,
Кетті әкесі соңына жалтаңдаған.
Дәрухана.
Жүрген ем ауласында,

Толық

Қарап көріңіз