Өлең, жыр, ақындар

Пенделіктің күлкілдеген күл-өңі

  • 12.02.2021
  • 0
  • 0
  • 314
Пенделіктің күлкілдеген күл-өңі,
Бетін жайып көлгірсиді,күледі.
Өзгермейді,
Кеудесіне – көң қатқан.
Ал, қаншама сары дала түледі.
Паңдығы да кісіде жоқ, маң басқан,
Қулығы да сұмдықпенен жалғасқан.
Ар жағында қандені бар, қандені,
Сәл қалт етсең ала түсер жамбастан.
Маңғаздардың қасына ерсе – бәкене,
Байпаңдайды қол қусырып, «жәкеңе».
Тепсінеді қарапайым жандарға,
Тіпті әуелі, танытады әкеңе.
Сәл мүлт кетсең сылтың ғылып күледі,
Жүрегінде қарамдықтың түнегі.
Табақ бетін тайынбастан ыржитқан,
Пенделіктің күлкілдейді күл-өңі.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Шыдай ма кіл құсаға шамасы адам?

  • 0
  • 1

Шыдай ма кіл құсаға шамасы адам?
Ит аттап кетеді екен аласадан.
Тағдырдың татып жүрмін татасын көп,
Тәлеймен қалай ғана таласа алам?

Толық

Шырықты алып, салды тағдыр сәңкіні

  • 0
  • 0

Шырықты алып, салды тағдыр сәңкіні,
Тиді маған сезіміңнің салқыны.
Дәме етті де менің шыбын жанымнан,
Ісіп қалды ажалыңның алқымы.

Толық

Алты қанат керіліп, керегелер

  • 0
  • 0

Алты қанат керіліп, керегелер,
Шаңыраққа шашылды уық келіп.
Кенересі көмілсе терең егер,
Керек емес жауыннан күдіктеніп.

Толық

Қарап көріңіз

Пікірлер