Өлең, жыр, ақындар

Ардадаймын

  • 14.02.2021
  • 0
  • 1
  • 704
Ардадаймын ...
Қайғы, мұңды тел емген,
Итшілікке, «кісілікке» кенелгем,
Біздің буын бейбастақтау,
Байқасаң,
Әйтеу өмір сүріп келед өлеңмен.
Ешкім оған «тәйт» демейді тапсынып,
Жырлап жүр ғой шамасынша –
Жақсылық.
Биттеп кеткен бұршағы бар қайсының,
Тіл қатпайды тымырайып бақ сұлық.
Пышаналық десті басты,
Меселдем –
Қайтты менің көшедегі кеселден.
Тірі келем тірнектеніп,
Тартысып,
Баласымын қара шалдың неше өлген.
Сәби болып тұрмыс кештік аңғал,
Сан,
Шадыр өре мінезім бар шамдансам.
Сыншылардың «сопылығы» тоқтықта,
Қаламыңды көк сияға мал,
Малсаң.
Тайынбаймыз сыншы үйірген «қаһардан»,
Өзім жайлы пікір оқу – жат, арман ...
Біздің буын әлдеқашан кетті ауып,
Сыншы тұрар,
Сиықсыздау шаһардан.



Пікірлер (1)

Пікір қалдырыңыз

У сезімді ұнатам тегі ішкенді

  • 0
  • 1

У сезімді ұнатам тегі ішкенді,
Ойдым-ойдым көңілім тегістелді.
Бұрымыңнан топ-толық сипаладым,
Алмайын деп шошытып періштеңді.

Толық

Қанжілік боп қалжырадым

  • 0
  • 1

Қанжілік боп қалжырадым...
Қасаңмын,
Шаң қапқаны жерге тимес шашамның.
Неткен сонша шетін едім,

Толық

Шарапатқа көз ашқаннан ділгірмін

  • 0
  • 0

Шарапатқа көз ашқаннан ділгірмін,
Төлі болсам, құрбанымын бір күннің.
Сынық күреш бақ бермепті жаратқан,
Байлауда бас, кісісімін кірбіңнің.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар