Кәрі бүркіт

Талғардың тарғыл тасына
Шалдығып қонды шәу бүркіт.
Тұлдырсыз тақыр басына
Қарашы тұрды қар бүркіп.
Қариды төсін қауырсын,
Қымтанып желден, қомданса,
Долданса тауда дауыл шын,
Болады қамсау ол қанша!
Күс басқан мүйіз түяғын,
Тайғанақ тасқа қадайды.
Тарап бір қойып қияғын,
Қиырға сосын қарайды.
Қарайды селқос, азынап,
Қауқар жоқ шәулі шөгелде.
Жас дүние жатыр жазылып,
Жарқырап жырақ төменде.
Ерігіп ерке түлегі,
Етекте еркін ұшады,
Ауаны жайдай тіледі,
Дауылға толып құшағы.
Шабыты шалқып, шаңқылдап,
Бұлттарға періп кетеді,
Жалқындай сосын жарқылдап,
Жалтылдап жарып өтеді.
Саңқылдап шыққан қатты ұран
Кернейді таудың қойынын,
Шоңқиып шыңда қарт қыран
Шолады бала ойынын.
Кеп-кеше ғана қантүбіт
Қаперсіз момын баласы
Алыстан бүгін аң түріп,
Қансүрек бопты, қарашы!
Кеп-кеше ғана қанаттап
Қияға өзі баулыды...
Самғайды енді мазақтап
Омалып қалған шәуліні.
Салады сүрен қиырдан
Таудағы тентек жас құдай.
Бұл отыр тайып тұғырдан,
Баянсыз бетпақ жастық-ай!
Жас кезі қайда, жас кезі?
Жаңаның жанса от күші,
Қиядан шалып аш көзі,
Түйілсе қайта топшысы.
Ойламай оңай олжаны,
Тәкаппар туған тарланың
Тарлаудан тауып құлжаны,
Қандамас па еді бармағын?
Шалықтар еді-ау шығандап,
Мұз қатып балақ, бауырға,
Айналып көкті ұрандап
Жауында, жойқын дауылда...
Баршындап әбден ол енді,
Жас келіп, міне, шаршапты.
Ілетін түрі жоқ енді
Таутеке түгіл, қарсақты.
Етекте кенет тірнегі
Саңқ етіп, дауыл сұрады,
Бүлк етті баршын бүйрегі:
- Бітпес, - деп, - таудың қыраны!
Бітпейді таудың қыраны
Сөнбейді қайсар от қайрат,
Жанары жіті, қырағы
Түлектер жүрсе көкте ойнап.
Үлкенге қуан, Қуандық,
Кіші бол, күшің жеткенше:
Құрметте сөзін құран ғып,
Шәулі боп өзің шөккенше.
***

---