Өлең, жыр, ақындар

Адам мен адам

  • 07.04.2021
  • 0
  • 0
  • 882
Адамды адам өсірді, көкке самғатты,
Адамды адам жар етті, сүйіп таңдапты.
Оқ атса бірі оңдырмай жара түсіріп,
Жарасын таңып, біреуі сосын қамдапты.
Жек көре бірін, сүйеді бірін неліктен,
Шошытса бірі, жүректі бірі еріткен.
Еліне жау боп, ананың тілін арамдап
Жүргендер бар-ау, ғажапты сондай көріп пе ең?
Жоғалтқан жанын, мағына көрмей өмірден,
Айыра алмас алмасты тат-тат темірден.
Абзалын ойдың, тұнығын сөздің тата алмай,
Адамдар бар-ау, ойсыздық дәмге семірген.
Әлемге жау боп, атасын тіпті жек көріп,
Адамдар бар-ау ойлана алмас, шектеліп.
Мақсатсыз тірлік — жақынды, жатты көре алмай,
Адамдар бар-ау жататын сосын текке өліп.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Домалақ анама

  • 0
  • 1

Ер — ел мұңын ойламай асып-тасса,
Тұрмайды екен мәңгілік бақыт баста.
Қасиетін ардақтап, сыйламаса,
Жояды екен сәндігін жахұт тас та.

Толық

Жанарыңды сатпашы

  • 0
  • 0

Танытады көп кісіні талтаңы,
Қастарында жандайшабы, жалтаңы.
Бәрі де бар, не іздейді ел кезіп,
Бай адамдар, бар адамдар — қалталы?

Толық

Наурыз-Ата

  • 0
  • 0

Қош келіпсіз, Наурыз-Ата,
Киелімсің бас иетін!
Адам қолдан жасамаған
Алла берген қасиетін.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар