Өлең, жыр, ақындар

Адам мен адам

  • 07.04.2021
  • 0
  • 0
  • 944
Адамды адам өсірді, көкке самғатты,
Адамды адам жар етті, сүйіп таңдапты.
Оқ атса бірі оңдырмай жара түсіріп,
Жарасын таңып, біреуі сосын қамдапты.
Жек көре бірін, сүйеді бірін неліктен,
Шошытса бірі, жүректі бірі еріткен.
Еліне жау боп, ананың тілін арамдап
Жүргендер бар-ау, ғажапты сондай көріп пе ең?
Жоғалтқан жанын, мағына көрмей өмірден,
Айыра алмас алмасты тат-тат темірден.
Абзалын ойдың, тұнығын сөздің тата алмай,
Адамдар бар-ау, ойсыздық дәмге семірген.
Әлемге жау боп, атасын тіпті жек көріп,
Адамдар бар-ау ойлана алмас, шектеліп.
Мақсатсыз тірлік — жақынды, жатты көре алмай,
Адамдар бар-ау жататын сосын текке өліп.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

2000 жыл табалдырығы

  • 0
  • 0

Көңілдің хошын даладан тапқан саяттап,
Шаруа елім ғұмырды сүрдің жай аттап.
Асықпай ақыр арбамен жеттің қоянға,
Мың жылды мынау бостандық тумен аяқтап.

Толық

Мен жалғызбын

  • 0
  • 0

Мен жалғызбын... Солай ма екен барша жан,
Жолдас-жора, дос-жарандар тарқаған.
Отыр ма екен бір-бір інге тығылып,
Жабырқай ма ойдан, тойдан шаршаған.

Толық

Өзім туралы

  • 0
  • 0

Уызымен анамның ауыздандым,
Бес жасыма жеткенше телі емгенмін.
Ағанікі түбегім, шүмегім де,
Әкем соққан бесікке бөленгенмін.

Толық

Қарап көріңіз