Өлең, жыр, ақындар

Адам мен адам

  • 07.04.2021
  • 0
  • 0
  • 909
Адамды адам өсірді, көкке самғатты,
Адамды адам жар етті, сүйіп таңдапты.
Оқ атса бірі оңдырмай жара түсіріп,
Жарасын таңып, біреуі сосын қамдапты.
Жек көре бірін, сүйеді бірін неліктен,
Шошытса бірі, жүректі бірі еріткен.
Еліне жау боп, ананың тілін арамдап
Жүргендер бар-ау, ғажапты сондай көріп пе ең?
Жоғалтқан жанын, мағына көрмей өмірден,
Айыра алмас алмасты тат-тат темірден.
Абзалын ойдың, тұнығын сөздің тата алмай,
Адамдар бар-ау, ойсыздық дәмге семірген.
Әлемге жау боп, атасын тіпті жек көріп,
Адамдар бар-ау ойлана алмас, шектеліп.
Мақсатсыз тірлік — жақынды, жатты көре алмай,
Адамдар бар-ау жататын сосын текке өліп.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Бойда екі "Менім" бар

  • 0
  • 0

Бойда екі "Менім" бар ерегескен,
Жан-тәнімді сонша жыл бөле жескен.
Бірі "Өзің", "Сен — жалғыз" десе тантып,
Бірі "Ел" деп, "Отан" деп танады естен.

Толық

Сыр ашу

  • 0
  • 0

Алпыстан жасым асқан шақ,
Таныдым мынау Жалғанды.
Заманнан бұға жасқансақ,
Алдық па тәуір талғамды.

Толық

Түйеқұстар

  • 0
  • 0

Мына тұрған, көз қысып, шарапхана,
Кірме бүған, бауырым, ар аттама.
Айналып от кездейсоқ жолда тұрса,
Өте шықшы қасынан қарап қана.

Толық

Қарап көріңіз