Өлең, жыр, ақындар

Ой

  • 12.04.2021
  • 0
  • 0
  • 570
Ой – теңіз, өзім – қайық барам жүзіп,
Аңғарын, иірімін қоям сүзіп.
Толқындай бірін-бірі қуған мәңгі,
Шегіне жеткізбейді қара үзіп.
Келемін кейде малтып, кейде қалқып,
Тұңғиық кетем кейде түпке тартып.
Ақ қайран күміс толқын құшағында,
Толқынмен кейде ағамын бірге шалқып.
Теңізде кейде бұрқап дауыл тұрып,
Қайықты үйіреді аласұрып.
Толқынның еркіндегі тал шыбықтай,
Жас өрім бұраламын ағын ұрып.
Ой-теңіз мен келемін әлі жүзіп,
Иірім бұралаңын жара сүзіп.
Таралып тармақты өзен сағасындай
Жүйрік ой жеткізбейді қара үзіп.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ғибрат

  • 0
  • 0

Өктемдікпен келісе алмай
Тайталасып өр кеуде
Намыс буып бекініп тұр
Жарық дүние сөн деуге...

Толық

Адам

  • 0
  • 0

Достым, ұлы өмірге
Басқан түңғыш қадам,
Құйып соғар құрышты
Балға емес, адам!

Толық

Үй тас

  • 0
  • 0

Орданың ерен екен тауы мына,
Қазақтың аңыз болған қауымына,
Шалдырмай аңызаққа, ақ боранға
Алыпты екі жасын бауырына.

Толық

Қарап көріңіз