Өлең, жыр, ақындар

Ой

  • 12.04.2021
  • 0
  • 0
  • 528
Ой – теңіз, өзім – қайық барам жүзіп,
Аңғарын, иірімін қоям сүзіп.
Толқындай бірін-бірі қуған мәңгі,
Шегіне жеткізбейді қара үзіп.
Келемін кейде малтып, кейде қалқып,
Тұңғиық кетем кейде түпке тартып.
Ақ қайран күміс толқын құшағында,
Толқынмен кейде ағамын бірге шалқып.
Теңізде кейде бұрқап дауыл тұрып,
Қайықты үйіреді аласұрып.
Толқынның еркіндегі тал шыбықтай,
Жас өрім бұраламын ағын ұрып.
Ой-теңіз мен келемін әлі жүзіп,
Иірім бұралаңын жара сүзіп.
Таралып тармақты өзен сағасындай
Жүйрік ой жеткізбейді қара үзіп.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қыран қырымнан көреді

  • 0
  • 0

Қыран қырымнан көреді,
Бірақ ол көрегенмін демейді.
Еліктен сымбатты өтпейді,
Бірақ ол сұлумын демейді.

Толық

Құзғын мен бұлбұл

  • 0
  • 0

Алдында жалпақтап жүретін,
Ол жымиса, қарқылдап күлетін,
Жандайшап жапалақтарын жинап,
Бұйырды байғыз:

Толық

Без

  • 0
  • 0

Дүниеге келген адамның
Бар адамдық қарызы.
Ұл әке болып, қыз ана
Өткеру өмір парызы.

Толық

Қарап көріңіз