Өлең, жыр, ақындар

Топшысы опырылып қаршығамның

  • 15.04.2021
  • 0
  • 0
  • 435
Топшысы опырылып қаршығамның,
Жанымды жастайымнан жаншыған мұң.
Содан да болар бәлкім мен өзгеше,
Сен түсінбес тұңғиық жан шығармын.
Құлатқанда көпірден өткел-өмір,
Өкпелесем, тағдырға өкпеледім.
Қисайып қалған кезде демемеген,
Адамдарды несіне жек көремін.
Желкендерін тоздырған жауын-қарға,
Бағынған кемедеймін дауылдарға.
Бір мәре мен мұндалап тұрмаған соң,
Айналама ренжір дауым бар ма?
Жеткен самал секілді көктемеден,
Жан сырымды ешкімге төккен емен.
Жалғыз өзім дауылмен алыссам да,
Жан емеспін ешкімге өкпелеген.
Қайткенмен Күн нұрына жерік екем,
Ақ үміт өлтірмейтін серік екен.
Қысқа күнде қырық түрлі көрсем пәле,
Соның бәрін өзімнен көріп өтем.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Тұмар ханым

  • 0
  • 1

Нені «айтпайды» Қаратау,
Салып көрсең зердеге.
«Қара шаңырақ» деп атап,
Қадірлеген ел неге?

Толық

Көп болды, компьютерге отырмадым

  • 0
  • 0

Көп болды, компьютерге отырмадым,
Өлеңнен кесте болып тоқылмадым.
Балдардың нәпақасын айырам деп
Ертелі-кеш әрнені қоқымдадым.

Толық

Кезім еді болатын сезімге мас

  • 0
  • 0

Кезім еді болатын сезімге мас,
Кетті бірақ, қайтейін, қарамай бақ.
Бір бөтелке қолымда,
Көзімде жас,

Толық

Қарап көріңіз