Ақын жары

Күйбең тiрлiк...
Күйдiк, пiстiк, өртендiк..,
Ес жинадық, ел iшiне ерте ендiк.
Жетсек дедiк жағалауға ертерек
Желбiреген екi Үмiттi желкен ғып.
Жеттiк бiлем...
Мың шүкiрлiк,
Мың тəуба.
Етек-жеңдi болады ендi қымтауға.
Бiз сияқты жанып-сөнiп жанары,
Бiз сияқты өрмеледi Күн тауға.
Мəжнүн басын байлап алған Лəйлам-ау,
Қамсыз, мұңсыз, қайран, Көктем қайда анау?..
Мен сияқты мезгiлiнен ауып Күн,
Сен сияқты бозарады Ай да анау...
Ақын болу – үəм қасiрет, үəм бақыт,
Жыр болмаса, септiгi жоқ жарға түк.
Күнi бойы күбiрлесiп күллi оймен,
Түнi бойы отыратын толғатып.
Тоты құсқа тiл бiтiрiп тордағы
Тағы, мiне, келiп отыр толғағы.
...Ақын жаны ортаймаса болғаны,
Ақын жары қартаймаса болғаны!..

---