Өлең, жыр, ақындар

Мылжыңдар туралы аңыз

  • 04.08.2021
  • 0
  • 0
  • 492
Аңға шығып бір күні екі эстон,
Мылтық алып, ит ертіп,
орман кешкен.
Бір заматта кездескен ізді керіп,
Бір-біріне:
– Қоян!
– Иә, қоян! – дескен.
Осыдан соң екеуі екі жаққа,
Кетіп, орман шарлайды күн ұзаққа.
Кешке қарай қайтыпты ауылына
Ең арысы түспепті шіл тұзаққа.
Таңертеңгі із тағы ұшырасқан,
Орман кезіп күн бойы түсі қашқан.
Бір-біріне қарасып тұрып-тұрып:
– Қоян!
– Иә, қоян! – деп ажырасқан.
Жайланған соң үйінде асқа тойып,
Трубкасын жайымен сорып қойып.
Әйеліне бұл жәйді айтса бірі,
«Неткен мылжың едіңдер»
депті кейіп.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жалының екен-ау сенің

  • 0
  • 0

Шуақ сәт маған
көпсінер жан жоқ деуші едім,
Жасындай шағым,
жалының екен-ау сенің!

Толық

Ақынға

  • 0
  • 0

Әйел жаны сырға сараң, берік қой,
Сырға сабыр егіз сынды серік қой.
Кейбіреудің өзіменен мәңгілік
Кетеді ғой не бір сыры, көрікті ой.

Толық

Қалғып кетпе

  • 0
  • 0

Ақын орны әрқашан алғы шепте,
Беу, жүрегім, тек қана қалғып кетпе!
Сілкініске, ел күткен серпіліске
Қосылайын барынша қалмай шетте.

Толық

Қарап көріңіз