Өлең, жыр, ақындар

Бұлбұл құс

  • 06.09.2021
  • 0
  • 0
  • 473
Не бар онда? Не деген жұмбақ самал?
Шығыстың жолдаған сәлемі емес пе екен,
Ойда жоқтан жаңа леп келіп есіп,
Менің қайғы-мұңымды емдеп жазар ма екен?
Шалшық көлшіктердің үстінде ойнақтап,
Шаңғыта, бұтақтарды сылдыр қағып,
Топ болып ұшқан шыбын-шіркей,
Қуады қызғылт күркеге.
Жағалаудың сазды салқын самалы,
Бетке жағымды ұрып тұр,
Төбелі жерде жайқала өскен жүзімдер,
Күннің ыстық нұрын сүйіп тұр.
Жүздеген сүйікті есімдермен, досыммен бірге
Мұң-қайғыға батырып жіберген.
Далада қараңғы, кештерді түсіріп,
Ал мені тек еркелетумен.
Алға бас, енді, ақжүрек,
Барша жанды, сені күткен, қуантқын!
Қуанышым қойныма симай,
Дастарханды дархан қалама барам.
Бар махаббаттар таңғажайып,
Жаңарту, жасарту –
Бұл біздің еріндердің қосылғаны,
Біздердің ойымыздың бір болғаны.

1815



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ақын

  • 0
  • 0

Аш маған пейіш есігін,
Мұқатпа, мен мейманмын!
Адам — менің есімім,
Ерімін, тірлік — майданның.

Толық

Вертерге

  • 0
  • 0

Уа, мың бір күйіп жанған жылаулы көңіл-күйім,
Сен бір бұл дүниеге мейман болып қайта келген!
Менің алдымда да ешбір қаймықпастан,
Жаңа егістіктің ортасына,

Толық

Рахатты өкініш

  • 0
  • 0

Бәрінен де жасырған!
Бірін бірімен ұрыстырған!
Тек қана даналардың құпиясына сеніңдер:
Өлімнің от жалынына барып түссе егер,

Толық

Қарап көріңіз