Өлең, жыр, ақындар

Елес

  • 14.09.2021
  • 0
  • 0
  • 447
Ай,
Мен үнсіздікке шомған Оның елесімен қатар ұштым,
Көгілдір дүниедегі сенің шұғылаңды жамылып.
Мен де айналдым елеске.
Оны үн-түнсіз құштым,
Мың жылдан соң кезіккен ғашықтардай сарылып.
(Бір сәттік қиял арқылы
О дүниеге жалғадым Бұ дүниенің тамырын.)
Ал,
Ол ылғи жүреді Елес дүниесін мекен ғып,
Аппақ қанатын қағып
қап-қара бояулардың ішінде.
Сенің күңгірт шұғылаң
сүйіп бір жатқан шақта шекемді,
Тек соны көремін түсімде.
Іңкарлік төсегінде бірге түнеймін,
Өзіңнің нұрыңа жуынған ғұсылмен.
Ай,
Сенің бейнеңдегі мәңгілік ұйқыға
шомып бір кеткен жарым
Сол еді!–
Бұ дүниелік маған тәлім.
Оны еске алу –
әрине, дауылдар толқытқан
бейуаққы теңізді кешіп өтуден де ауыр...
Жүзімді шарпиды аңсар мен
сағыныштан тұтанған жалын.
...Қасіретім – оның қап-қара шашынан да қалың!
Ай – Жаным...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Тырналар

  • 0
  • 0

Қарашаның қатулы қабағынан сескеніп,
Қайтқан құстар қып – қызыл бара жатыр кешке еніп.
Ғазал сіңіп әр қилы қожыр – қожыр тастарға,
Қоңыр әуен қалқиды қоңыраулап аспанда.

Толық

Боздақ

  • 0
  • 0

...Досым, мені тыңда сен,
Сайтанмен де көңілдес,
Құдаймен де мұңдас ем.
Кеудемдегі жарамен қарсы алып ем таңды мың,

Толық

Жоқтау

  • 0
  • 0

Сен өлгенсің, білемін, сөнген шақта бір жасын,
Ұрлағанда уақыт Ай-арудың сырғасын.
Таңғы шықтар мөп-мөлдір жанарына іркіліп,
Мынау гүлзар дүние жапқан кезде кірпігін.

Толық

Қарап көріңіз