Өлең, жыр, ақындар

Елес

  • 14.09.2021
  • 0
  • 0
  • 412
Ай,
Мен үнсіздікке шомған Оның елесімен қатар ұштым,
Көгілдір дүниедегі сенің шұғылаңды жамылып.
Мен де айналдым елеске.
Оны үн-түнсіз құштым,
Мың жылдан соң кезіккен ғашықтардай сарылып.
(Бір сәттік қиял арқылы
О дүниеге жалғадым Бұ дүниенің тамырын.)
Ал,
Ол ылғи жүреді Елес дүниесін мекен ғып,
Аппақ қанатын қағып
қап-қара бояулардың ішінде.
Сенің күңгірт шұғылаң
сүйіп бір жатқан шақта шекемді,
Тек соны көремін түсімде.
Іңкарлік төсегінде бірге түнеймін,
Өзіңнің нұрыңа жуынған ғұсылмен.
Ай,
Сенің бейнеңдегі мәңгілік ұйқыға
шомып бір кеткен жарым
Сол еді!–
Бұ дүниелік маған тәлім.
Оны еске алу –
әрине, дауылдар толқытқан
бейуаққы теңізді кешіп өтуден де ауыр...
Жүзімді шарпиды аңсар мен
сағыныштан тұтанған жалын.
...Қасіретім – оның қап-қара шашынан да қалың!
Ай – Жаным...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қобыз үні

  • 0
  • 0

Ез тірлікке кететіндей есем дүр,
Көңілімде секең қағып секем жүр.
Екі кештің арасында, япыр-ау,
Есі кетіп еңіреген не екен бұл?

Толық

Жазу

  • 0
  • 0

...Жазу көрем мен ылғи нұр балқытқан пішінде,
Аяны ма Алланың жер бетіне түсірген?!
Қарап кейде айнаға жанарымның ішінен,
Сол жазуды көремін үлкейген һәм кішірген.

Толық

Жұмбақтас

  • 0
  • 0

...Мүжіп біткен уақыттың дауылы,
Менің мұңлы қиялымдай ескірген.
Сан ғасырлық сағыныштың жазуы
Сіңген саған һәм кеткен тым өшкіндеп.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар