Өлең, жыр, ақындар

Түн құшағында мүлгіген елес

  • 14.09.2021
  • 0
  • 0
  • 474
Түн құшағында мүлгіген елес,
Қараша гүліндей солған.
Бірақ ол мен сүйген махаббат емес,
Қиялын кеңістік сорған...
Бұлдырар бұлыңғыр әйнек...
Көкірегі күбірге толы.
Самал жел ұшырған ләйлек
Секілді ол сермейді қолын.
Көзінен көлеңке тамар...–
Уақыттың күп-күрең табы.
Алаулап жұлдыздар ағар,
Отқа орап мезгілдің бағын...
Түн құшағында мүлгіген елес,–
Өрмекші тоқыған тордай.
Бірақ ол мен сүйген махаббат емес,
Мен сүйген махаббат болған...
...Тек оны біледі
Кеңістік қойнауына құлаған жолдар!

2008 ж.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жоқтау

  • 0
  • 0

Сен өлгенсің, білемін, сөнген шақта бір жасын,
Ұрлағанда уақыт Ай-арудың сырғасын.
Таңғы шықтар мөп-мөлдір жанарына іркіліп,
Мынау гүлзар дүние жапқан кезде кірпігін.

Толық

Табыт-шырақ

  • 0
  • 0

Қараңғы қабырға ішінен беймезгіл тұтанған шырақ.
Пенделер демінен тербелген алауы –
жаныңның нұрына шарпылар.
Сол күні сен жалғыз мәңгілік сапарға шыққансың ұзақ,

Толық

Жалғыздық картинасы

  • 0
  • 0

Түн өксіп ұзақ жылайды…
Парыз бен сүндет
Орындалмаған.
(Ол дағы ескі бір індет).

Толық

Қарап көріңіз