Өлең, жыр, ақындар

Сен едің ғой, ақ қағазға қан құсқан

  • 17.09.2021
  • 0
  • 0
  • 234
Айналайын қаламым!
Сен – емі едің, жанымдағы жараның.
Бет пердесін өзің аштың – аланың,
Сен бар жерде сейіледі алаңым!
Көзім жазып қалған кезде ар-құстан,
Сен едің ғой, ақ қағазға қан құсқан.
Қасірет кеп қадалғанда көзіме,
Жанарымның жасын құйдым өзіңе.
Жәдігөйлер салған кезде жат ұран,
Сен арқылы төккем талай запыран.
Мөлт-дүние сыйлағанда мөлдір мұң,
Қалам!
Сені жазуға оны көндірдім.
Бұлдыр-күнде маған серік – сен ғана,
Тұлдыр-түнде маған серік – сен ғана…
Айлы түнде қанат біткен қаламым,
Не аңғардың сұлбасынан сананың?..



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

М. Жұмабаевтың «Жүсіп хан» дастанын оқығаннан кейінгі ой

  • 0
  • 0

Жаратқаным!
Берші маған – мүмкіндік,
Құдірет бер бір күндік.
Сонда бұлттан ашар едім аспанды,

Толық

Қайта қолды қолыса...

  • 0
  • 0

Жатақхана.
Жарым түн.
Жалқы бақыт,
Күзгі уақыт – қашаннан салқын уақыт.

Толық

Ұшақ аңдып, телмірдім аспан жаққа

  • 0
  • 0

Келем дедің.
Содан бастап сен жаққа елеңдедім.
Бақытты өмір тағы да басталмақ па,
Ұшақ аңдып, телмірдім аспан жаққа.

Толық

Қарап көріңіз