Жасиды тек гүл біткен

Сәл күте тұр – мәңгілікке айналам,
Жалыққанмын мына жебір тірліктен.
Мойытпайды мені сосын қайғы-алаң,
Жасиды тек гүл біткен.
Суалғанда сарқыраған кенерем,
Сексеуілдер сыбырласар түздегі.
Шашын жайып жылары анық тек өлең,
Ескен кезде күз лебі.
Аспан сол күн түсері анық айналып,
Қазбауыр бұлт шөккен кезде жерге кеп.
Жәдігөйлер сала берер жайланып,
Қабірімнен берген кезде мен дерек.
Жылап аққан өзендері даланың,
Кемерінен асып кетер осы күн.
Аждаһа-уақыт ашқан кезде аранын,
Қатады анық көркеуделер қосып үн.
Өтінемін, тілегім бар сұрайтын:
Жылар болса риза емеспін, кімде-кім.
...Ақ қағазға жасын төгіп жылайтын,
Қаламымды аяп кетем – шын жетім...

---