Өлең, жыр, ақындар

Жасиды тек гүл біткен

  • 17.09.2021
  • 0
  • 0
  • 317
Сәл күте тұр – мәңгілікке айналам,
Жалыққанмын мына жебір тірліктен.
Мойытпайды мені сосын қайғы-алаң,
Жасиды тек гүл біткен.
Суалғанда сарқыраған кенерем,
Сексеуілдер сыбырласар түздегі.
Шашын жайып жылары анық тек өлең,
Ескен кезде күз лебі.
Аспан сол күн түсері анық айналып,
Қазбауыр бұлт шөккен кезде жерге кеп.
Жәдігөйлер сала берер жайланып,
Қабірімнен берген кезде мен дерек.
Жылап аққан өзендері даланың,
Кемерінен асып кетер осы күн.
Аждаһа-уақыт ашқан кезде аранын,
Қатады анық көркеуделер қосып үн.
Өтінемін, тілегім бар сұрайтын:
Жылар болса риза емеспін, кімде-кім.
...Ақ қағазға жасын төгіп жылайтын,
Қаламымды аяп кетем – шын жетім...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жапырақтың жаназасы

  • 0
  • 0

Арқа жаққа қыс келіп,
Қатыгездік төріме озды тістеніп.
Өз мезгілі теуіп кетіп өзекке,
Күз жатқандай түс көріп.

Толық

Оқы, менің көзімнен

  • 0
  • 0

Ер ең ғой, еңкеймейтін, байтақ-ерен,
Мен саған бәрін қалай айта берем?
Сен-дағы сырымды ұқсаң айтқызбай-ақ,
Мен-дағы жай табар ем.

Толық

Өшіп қалды Астананың шамдары...

  • 0
  • 0

Осы ма еді тірліктегі «сый» маған,
Тағдырым-ай!
Айылын еш жимаған.
Жақындасың – созсам қолым жететін,

Толық

Қарап көріңіз