Қоштасады күндер қолын бұлғаған

Қоштасады күндер қолын бұлғаған,
Көңілін бір сәт кімдер кейін бұрмаған?
Сенің де, айнам, алма жүзің солыпты-ау
Сонау жылғы маған сонша бұлдаған.
Қоштасады күндер қолын бұлғаған.
Онда сенің бойың толған бұлалық,
Билеуші едің бал бұлақтай бұралып.
Асау тайдай түспеуші едің бұлқынып,
Бозбалалар тастағанда бұғалық.
Онда сенің бойың толған бұлалық.
Онда сенің қара көзің мойылдай,
Айналаңа қараушы едің тойынбай.
Дүниенің татушы едің шәрбатын,
Таңдайың да тәттіліктен ойылмай.
Онда сенің қара көзің мойылдай.
Енді ол күн жоқ, шырқағанмен ән шығын,
Уға айналды ләззат деген бал-шырын.
Сен әуелден ақтарғанмен барыңды,
Өмір саған ақтармапты бар шынын.
Енді ол күн жоқ, шырқағанмен ән шығын.
Көкірегіңде құмыр бұлбұл сайрасын,
Қадірі не арманға ақау салғасын?
Сәулем, маған қарама енді сұқтана,
Бізбен жастық жасап болған саудасын,
Көкірегіңде құмыр бұлбұл сайрасын.
Қоштасады күндер қолын бұлғаған,
Мойнын бір сәт кімдер кейін бұрмаған?
Нұры тамған жүзің қайда, сәулем-ау,
Сонау жылғы маған сонша бұлдаған?
Қоштасады күндер қолын бұлғаған.

1972

---