Өлең, жыр, ақындар

Кіндік жыры

  • 24.09.2021
  • 0
  • 0
  • 737
Жұрнағым бар там-тұмдаған,
Тірлігім бар қалтылдаған.
Қылдан нәзік,
Күн нұрындай
Кіндігім бар жалтылдаған.
Алтын кіндік Гүннен қалған,
Запы көрген сұм жалғаннан.
Домбыраның ішегіндей,
Мың үзіліп, мың жалғанған.
Тажал аз ба қырғын күткен,
Қашан қуғын-сүргін біткен?
Ілініп тұр жалғыз жіпке
Таралғандар бір кіндіктен.
Дауыл тұрып құйын-желден,
Дөңгелетіп үйіргенмен,
Кіндік-жібім үзілмейді,
Атажұртқа түйінделген.
Көмілсем де топыраққа,
Айналсам да жапыраққа,
Өмір күйін шертіп тұрам,
Өлмей осы атырапта.
Асыл текті ата кіндік,
Саған талай бата қылдық.
Қайғы деген қарабас құрт
Қабырғамды жатады үңгіп.
Қасіретім – аз болғаным,
Қыршығаным – өз бармағым.
Кіндігіңе ғұмыр берсін,
Тозған елім, азған қаным!..

1984



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Соңғы шабыс

  • 0
  • 0

Атымның аяғына шор байланды,
Орнынан әрең тұрып, зорға айналды.
Шор байланды –
Маған да шер байланды,

Толық

Сәулем, неге теріс қарап отырдың

  • 0
  • 0

Сәулем, неге теріс қарап отырдың,
Жүрегіңнің өшірді екен отын кім?
Бұрынғыдан алшақ тартып арамыз,
Бұйығы бір күйге түсіп барамыз.

Толық

Сүйек ауыр

  • 0
  • 0

Дүр етіп көтерілсе көлдің құсы,
Қанатын кері тебер желдің күші.
Алмасып аласұрған көк толқынның
Жартасқа маңдай соғар алдыңғысы.

Толық

Қарап көріңіз