Өлең, жыр, ақындар

Үнсіздік

  • 25.09.2021
  • 0
  • 0
  • 612
Байқадым
Қоштасқың келмеді,
Күрсінткен беймәлім шер ме еді?
Іздемей жүріп-ақ осылай,
Жоғалтып алдың ғой сен мені.
Кірпіктен тамшы боп ыршыдық,
Шарқ ұрды ғаламат тіршілік.
Мен тұрдым алдыңда қымсынып,
Өксіктен өзегім тұншығып.
Жүректі бір тырнап,
Мың сыздық,
Өзгеге көрсеттік мұңсыз ғып.
Тілдеспей қоштаса салайық,
Ғарыштың тілі ғой – үнсіздік.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Сөзтүкпір

  • 0
  • 0

Сөз еді...
Жанымның өзегі!
Ол жайлы сүйкімді естелік
Есімді кезеді.

Толық

Бірдеңе

  • 0
  • 0

Уақыт және Кеңістік..
Кеңістікте ерегістік-керістік!
Біз секілді миллиард дене, мың дене
Кеңістіктен іздеп әлек бірдеңе!

Толық

Кімсің?

  • 0
  • 0

Сен өзі кімсің осы,
адамбысың?
Шарлайсың ба,
шынымен ғалам ішін?

Толық

Қарап көріңіз