Қайғының түбі – қара су
- 0
- 0
Бауырым, келдің қырыққа,
Көнбейді уақыт құрыққа.
Көңілдің құсын шарықтат,
Көзіңнің алды тұнықта.
Ақбөкен
Дертімді менің қозғама,Онсыз да ғұмыр аз ғана.
Айта алмай кеткен сырым бар
Жадырап тұрған жазға да.
Қайырмасы:
Адасып жүрген ақбөкен,
Қай жаққа ауып барасың,
Қай жақтан пана табасың?
Өзегі өксік дүниеай,
Өртеніп іштен жанасың!
Асарсың шаршап сан қырдан,
Ақ боран шығар алдыңнан.
Қорғансыз болып туған соң,
Жақсылық күтпе тағдырдан.
Қайырмасы.
Шексіз ғой мынау қара жер,
Өзіңді өзің пана көр.
Ажалдан қашқан тіршілік,
Сағымдай зулап аға бер!
Қайырмасы.
Пікірлер (1)
Пікір қалдырыңыз
Қара тастан ұн тартып
- 0
- 0
Өлеңімнің жолын жапты, дөңбек тастап әлдекім,
Тоған бұзар тасқын сөзім бұлқынады ал менің.
Тағдырымның кіріптар ғып қойғанынай тақысқа,
Тақуадай тұқырайған астындағы сәлденің.
Сен екенсің
- 0
- 0
Жабықсам көтеріп көңілімді,
Жайнайсың күліп күндей.
Кей кезде өзіңнің қадіріңді
Біле алмай жүріппін ғой.
Асылхан
Керемет осы сөздің өлеңін қайдан тапсак болады