Өлең, жыр, ақындар

Ақбөкен

  • 21.10.2021
  • 0
  • 1
  • 2656
Дертімді менің қозғама,
Онсыз да ғұмыр аз ғана.
Айта алмай кеткен сырым бар
Жадырап тұрған жазға да.

Қайырмасы:
Адасып жүрген ақбөкен,
Қай жаққа ауып барасың,
Қай жақтан пана табасың?
Өзегі өксік дүние­ай,
Өртеніп іштен жанасың!

Асарсың шаршап сан қырдан,
Ақ боран шығар алдыңнан.
Қорғансыз болып туған соң,
Жақсылық күтпе тағдырдан.

Қайырмасы.

Шексіз ғой мынау қара жер,
Өзіңді өзің пана көр.
Ажалдан қашқан тіршілік,
Сағымдай зулап аға бер!

Қайырмасы.



Пікірлер (1)

Асылхан

Керемет осы сөздің өлеңін қайдан тапсак болады

Пікір қалдырыңыз

Көктем

  • 0
  • 1

Ғажайып нұрға бөккен тіршілік бір,
Тұрғандай төсегінен сілкініп қыр.
Жауқазын қара тасқа көрік беріп,
Дүние күн көзіне ынтығып тұр.

Толық

Сапекем

  • 0
  • 0

«Сапеке» деп сыйлаушы еді ел-жұртың,
Ортамызда сияқты едің сен бір шың.
Қарағайдай қатар тұрған сап түзеп,
Қайран қарттар тартып кетті-ау селдір тым.

Толық

Азаттығым

  • 0
  • 0

Атажұрттың қазығына байланған соң кіндігім,
Арқандаулы арық аттай шыр-айналған тірлігім.
Таң атқаннан күн батқанша өз басымен әуіре,
Арпалысқан бұл жалғанда ұғып жатыр кімді кім?

Толық

Қарап көріңіз