Өлең, жыр, ақындар

Үйдегі гүл

  • 06.11.2021
  • 0
  • 0
  • 496
Маңайына, құпия сырды жайып,
Мүсәпір хал, болады кімге лайық.
Қас-қабақты бағып бір үйдегі гүл,
Жетім сәби секілді тұр мұңайып.
Сезіледі сары тап, қайғы өңінен,
Түні бойы аймалап ай көгінен.
Мынау жарық дүниеге, күн көзіне
Терезенің қарайды әйнегінен.
Үйдегі гүл, үй саған байтақ алаң,
Қасіретіңді мен қалай байқамағам?.
Қауызыңнан таңдағы шық мөлдіреп,
Жапырағыңды жел үрлеп, шайқамаған.
Өмір қандай, білесің өлім қандай,
Тамыр тәнің тасқа кеп соғылғандай.
Шөлмектей боп, шөлмекпен құйған суға,
Шөлдеп жүдеп тұрасың, шөлің қанбай.
Әлдекімнің баққан бір қас-қабағын,
Тірлігіңді ойлауға жасқанамын.
Үйдегі гүл, қарайсың өлі көзбен,
Тас табытқа айналып тас табағың...
Үйдің гүлі, өзің боп өзіңменен,
Қысы-жазы жайың бар көз ілмеген.
Жалынымен сіңіріп күн бояуын,
Тамырмен жер нәрін сезінбеген.
Қабылдайсың, көңілсіз, қалғып үнді,
Сағындың ба, үй гүлі, таңғы күнді.
Жылуы жоқ даламның иісі жоқ,
Үйдің гүлі, аяймын тағдырыңды.
Айғайламас әлемге күн «шықтым» деп,
Келе жатыр көзімнен бір шық гүлдеп.
Мұңды жанға мұң шағып тұрғандайсың
Күнсіз, үнсіз туғаннан тұншықтым деп.
Сайрап жатыр өзінше бұлбұл әлем,
(Әлің жетсе, әйнекті сындырар ең)
Үйдің гүлі, тіл бітсе егер саған,
«Кең далаға кетем» деп шыңғырар ең...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қара жартас, қазыналы сандыққа тең

  • 0
  • 0

Қара жартас, қазыналы сандыққа тең,
Сандығына қарайды аңдып, “бөтен”.
Теңізде өткен өмірді елестетіп,
Ауық-ауық түс көріп қалғып кетем.

Толық

Маған арнап

  • 0
  • 0

Маған арнап
әкелші даладан гүл,
Исі бар онда күн мен жан анамның.
Самал есіп жанымның сарайында,

Толық

Оттарына оты түсіп көзіңнің

  • 0
  • 0

Оттарына оты түсіп көзіңнің,
Бойыңды сәт, асау құйын, жел жеңді.
Көкірегіңе бастың... тартып сезімнің –
Нүктесіндей, серіппелі кеудемді...

Толық

Қарап көріңіз