Өлең, жыр, ақындар

Тіршіліктің сияқтанып жүрегі

  • 07.11.2021
  • 0
  • 0
  • 384
Тіршіліктің сияқтанып жүрегі,
Күн нұрымен жүз құбылып реңі.
Күзгі желмен ұшпай, жерге ілініп,
Жалғыз жапырақ тал басында тұр еді.
Жапыраққа қызығатын тас мына,
Оған аспан, ай мен жұлдыз, бас куә.
Дәурені өткен, жылап жатыр сарғайып,
Құлап түсіп енді аяқтың астына.
Керек етпей аласаның аяуын,
Дірілдейді, шығарғандай баяу үн.
Бәйтеректің басындағы биікке –
Қайтара алмай жастық жасыл, бояуын.
Оралмайды, әсем-әлем, арман шақ,
Жүрегіне бере алмайды жел жан сап.
Көктемімді көкірегіңде көктеген,
Жылап ұштым, сол жапырақтай, мен де аңсап.
Қуып шетке, уақыт желдей еседі,
Көш керуен көшелермен көшеді.
Терегіме талпынамын жете алмай,
Бүгін жер боп биіктегім кешегі?
Жарық дүние, жапыраққа ұқсап көшеді...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қиялымнан тартқандай көкпар ағын

  • 0
  • 0

Қиялымнан тартқандай көкпар ағын,
Ақтарамын, таулардың көк парағын.
Сағымданған дарияның құшағына,
Шомылғым кеп, үздігіп көп қарадым.

Толық

Жүргем жоқ біреуден даңқ даулайын деп

  • 0
  • 0

Жүргем жоқ біреуден даңқ даулайын деп,
Жүрмін бір жүрекке жол жалғайын деп.
Жүгірсем көзді жұмып көкжиекке,
Соғылатын секілді маңдайып кеп.

Толық

Домбыра шанақ жер деген

  • 0
  • 0

Домбыра шанақ жер деген,
Өрлеген, сазды пернеден.
Биікке қонып бұлбұл құс,
Әнімен көңіл тербеген...

Толық

Қарап көріңіз