Өлең, жыр, ақындар

Тауын жырлап, жерімнің көлін жырлап

  • 08.11.2021
  • 0
  • 0
  • 435
Тауын жырлап, жерімнің көлін жырлап,
Табиғатқа болғандай көңіл құндақ.
Көрінеді көзіме шешуі жоқ.
Дүние деген құпия, болып жұмбақ.
Тауыса алмаған бақытты бабам жырлап,
Шақырғандай қолдарын далам бұлғап.
Ғашық болып, өртеніп кімді сүйсем,
Салқын тартып, сол болар маған жұмбақ.
Домбырама қоншы кеп көңлід ырғақ,
Көрген түсім барады өңімді ұрлап.
Күн мен түндей келетін кезекпенен,
Өмір жұмбақ, құпия, өлім жұмбақ.
Ауырлаймын...
қонғандай басыма бұлт,
Үмітімді арманға ашына ғып
Құрай алмай жүрмін мен әр белеске –
Өмірімнің әр сәтін шашып алып.
Шөлдеп келіп, өмірге шөлдеп өтем,
Шөлдеп жүріп, болмаспын көлге мекен.
Көп жұмбағын дүниенің шеше алмастан,
“Бір жұмбаққа” айналып мен де кетем...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ұқсамайды әзілқой жездеге өмір

  • 0
  • 0

Ұқсамайды әзілқой жездеге өмір,
Көп екен ғой сезгеннен сезбегерім.
Біртін-біртін жүректен отыңды ұрлап,
Істейді екен уақыт өз дегенін.

Толық

Сыр

  • 0
  • 0

Шуылдап көңілімде жасыл орман,
Кеудемді мекен еткен асыл арман.
Қалдым ба жасанам деп сәл кешігіп,
Жүрсің бе жігіт болып тосып алдан.

Толық

Өзіңді ойлап, өкпеледім тағдырға

  • 0
  • 0

Өзіңді ойлап, өкпеледім тағдырға
Мәңгі өмір сүрмедім деп неге мен?
Алып қашам көздеріңнен көзімді,
Ақ жүзіме перде ғып ар-ұятты.

Толық

Қарап көріңіз