Еркелеп келші маған, еркін өлең

Еркелеп келші маған, еркін өлең,
Шабыттың жандыра алсаң өртіменен.
Көңілдің көк жиегін түріп тастап,
Аспандай жауып-жауып серпілер ем.
Семсердей екі жүзді асылданып,
Жарқылдап, көзді қарып, жасылданып.
Енсеңші, түсіме бір жүргенімде –
Не болса соған жиі ашуланып.
Сеземін уақыттың көп тұрмасын,
Жастықтың шарқ ұрсам да, таптырмасын.
Жаза алмай жүрген мен бе, өлең, сені,
Қойшы, – деп жазбай жүрген жоқпын ба шын!
Еркелеп келші, кәне, ырғақтарым,
Жайнатып жасыл көктің гүл бақтарын.
Жатырқап өзімді-өзім жүрмін бе әлде,
Қойғандай сезгенімнің жырлап бәрін?
Қуалап, дауыл болсаң, жетейін мен,
Кетпедің күндіз-түні көкейімнен.
Бір жырға әрең тапқан нүкте қойсам,
Армансызбын,
Қалғып-ақ кетейін мен!..

---