Дән мен жаңқа

Дән боларсың бір жеміс піскен кезде толатын,
Тағдырыңның кезегі топыраққа жол ашып,
Суарылып, көктерсің шуақ нәрмен қалқиып,
Биіктерсің, өсерсің өзегіңе нәр жиып.
Тіршіліктің жолында күресерсің көкке өрлеп,
Жапырақ та саларсың, сан өрнекті көкпекбек.
Түйін тастап көктемде, жеміс өнсе - бір жеңіс,
Тіршіліктің міндетін атқардым-ау, бір, деңіз!
Жаратылыс, табиғат заңы - заңға байлаулы,
Тағдыр деген жандайшап, мұрша бермес айдауыл!
Жазмыш деген өзгермес қаталдау бар атазаң,
Бағынамыз бәріміз, сонау-сонау атадан!
Балта деген сорың бар, түспесін де соңыңнан,
Ізіңді алса, құтқармас, тумас айың оңыңнан!
Отап өтсе зәнталақ айналдым де жаңқаға
Өмір-өзен бетінде қағып жүрер қаңғалақ!
Жаңқа өзенде ие емес, анау айтқан салмаққа,
Қалқып жүрген бір қара, бүдір көрсең қармап қал!
Сенен гөрі салмақты біреуі ығып келеді,
Жаңқа-өмірдің, болса егер, тілеуін кім береді!
Дән-ұрпаққа айтылған өмір-пайымдама бұл,
Талайыңа жазылса, барлығын да көрерсің!
Өсіп алшы алдымен терек болып көгеріп,
Үйретермін балтадан сақтанудың керегін!

---